Τα ΜΜΕ του σήμερα

Στις μέρες μας πια, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν το διαδίκτυο για την ενημέρωση τους, αντί για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, όπως η τηλεόραση και η εφημερίδα.

Πρώτα από όλα ας αναλύσουμε γιατί οι άνθρωποι κατευθύνονται προς το διαδίκτυο αντί να στρέφονται στα άλλα μέσα ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο έχει εξελιχθεί δραματικά, σε αντίθεση με τις εφημερίδες ή την τηλεόραση που έχουν εξελιχθεί ελάχιστα από όταν ξεκίνησε ο ρόλος τους. Επίσης το διαδίκτυο, με τις νέες ταχύτητες, ενημερώνεται συνεχώς και όλο και πιο πρόσφατες ειδήσεις μπορούν να αναγνωστούν. Μια εφημερίδα, σε αντίθεση με το διαδίκτυο, χρειάζεται αρκετές μέρες μέχρι να κυκλοφορήσει σε νέο τεύχος. Ακόμα και στην  τηλεόραση χρειάζεται κάποιος χρόνος για να βγει στον αέρα ένα νέο δελτίο ειδήσεων.

Στο διαδίκτυο, υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα κοινοποίησης της είδησης σε άλλους, όπως και η δυνατότητα να πει κάποιος την γνώμη του. Και τελευταίο, στο διαδίκτυο δεν υποστηρίζεται καμιά πλευρά, όπως κόμματα και άλλα. Οι εφημερίδες και τα κανάλια της τηλεόρασης, ανάλογα με το συμφέρον τους, υποστηρίζουν κάποιο κόμμα ή διαστρεβλώνουν την αλήθεια, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν το κόμμα το οποίο έχουν σαν χορηγό.

Άρα στο τέλος, καταλαβαίνουμε ότι όλο και πιο πολλοί άνθρωποι κατευθύνονται προς το διαδίκτυο για την καλύτερη ενημέρωσή τους απ’ ό,τι στα συνηθισμένα ΜΜΕ, τα οποία όλο και λιγότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται.

Ιάσονας Ντότσικας, Β3

τι είναι αυτό που με πληγώνει πιο πολύ; from stellastathou

στις μέρες μας... from stellastathou

ένα χρόνο μετά... from stellastathou

Μα γιατί δεν προσέχει στο μάθημα;

Σχέδιο μαθήτριας εν ώρα μαθήματος.

Στην ερώτηση του καθηγητή της γιατί δεν πρόσεχε στο μάθημα, η μαθήτρια απάντησε πως η συμμετοχή της δεν ήταν φανερή, αλλά ουσιαστική.

Καλλιτεχνική φύση; Σίγουρα!

Δικαιώνει τον ισχυρισμό του Summerhill περί της αναγκαιότητας της τεμπελιάς;

Μοιάζει το σχέδιο αυτό να είναι μια μορφή ανάκαμψης, αλλιώς ανασυγκρότησης της πνευματικής δύναμης που κρύβει το συγκεκριμένο παιδί;

Μάλλον, ναι.

Καταλαβαίνω ...

«Καταλαβαίνω….

…ότι κάθε εξωτερικός καταναγκασμός είναι λάθος, ότι μόνο ο εσωτερικός καταναγκασμός έχει αξία. Κι αν η Μαρία ή ο Ντέιβιντ θέλουν να τεμπελιάσουν, τότε η τεμπελιά είναι το μόνο απαραίτητο σε αυτούς τη στιγμή αυτή. Κάθε στιγμή της υγιούς παιδικής ζωής είναι μια στιγμή εργασίας. Ένα παιδί δεν έχει χρόνο να κάτσει και να τεμπελιάσει. Η τεμπελιά είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα, είναι μια μορφή ανάκτησης δυνάμεων και άρα απαραίτητη όταν συμβαίνει.»

Neill Summerhill (1883-1973),

συγγραφέας,

ιδρυτής του σχολείου Σάμερχιλ

στην Αγγλία

Οι ποινές στα σχολεία…

γράφει η Κυβέλη Ταλιουράκη, Γ5

Οι ποινές στα σχολεία … 

... είναι αρκετά δίκαιες, αν είναι η μόνη λύση τις περισσότερες φορές, όμως, αυτό εμείς τα παιδιά δεν το καταλαβαίνουμε, συνήθως. Όταν κάνουμε υπερβολική φασαρία ή δεν ακολουθούμε γενικούς κανόνες σωστής συμπεριφοράς, οι καθηγητές χρειάζεται να μας επιπλήξουν. Αυτό το κάνουν για να αποκτήσουν «τον έλεγχο».

Από τη λέξη «έλεγχος», βέβαια, ξεκινούν όλα. Μετά την επιβολή μιας ποινής, εμείς τα παιδιά εκδηλώνουμε διάφορες αρνητικές, κυρίως, αντιδράσεις. Θέλουμε να ικανοποιείται πάντα η επιθυμία μας και να έχουμε συνεχώς «το πάνω χέρι» εμείς.

Βέβαια, καλό θα ήταν οι καθηγητές να προσεγγίζουν τους μαθητές προσεκτικά, προσπαθώντας να έρθουν πιο κοντά τους και χωρίς προκατάληψη, ώστε μη φτάνουμε σε αυτό το σημείο αντίδρασης. 

Δεν εννοώ οι καθηγητές να καλοπιάνουν τους μαθητές με το να αστειεύονται μαζί τους και να τους απευθύνουν συνεχώς το λόγο, υποκριτικά σχεδόν, νομίζοντας ότι έτσι εξασφαλίζουν την αποδοχή των παιδιών, καθώς, με αυτόν τον τρόπο, τα απωθούν ακόμα περισσότερο. Αντίθετα, πρέπει να είναι αληθινοί προς τα παιδιά.

Το σωστό, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν οι ποινές να χρησιμοποιούνται ως ύστατη λύση κι όχι ως πανάκεια. Όταν ένας καθηγητής επιβάλλει μια ωριαία αποβολή στο μαθητή, πρέπει να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στο ποιος πρέπει να χρεωθεί την ποινή, γιατί πολλές φορές, χωρίς να έχουν διαπιστώσει ποιος είναι «ο ένοχος» επιβάλλουν ποινή στο «συνήθη ύποπτο», πράγμα άδικο.

Επίσης, δεν πρέπει να αποβάλλουν από το μάθημα κάποιον οποτεδήποτε, αλλά να σκέφτονται πολλούς παράγοντες μέχρι να φτάσουν στην απόφαση αυτή, καθώς συνήθως το παιδί εκείνη τη στιγμή δεν καταλαβαίνει τι κάνει, άρα αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.

Τέλος, είναι αναμενόμενο οι καθηγητές να έχουν προσδοκίες από τα παιδιά, όμως αυτές θα πρέπει να τις προσαρμόζουν στις δυνατότητες των παιδιών.

http://www.theschooligans.gr

Η εξουσία των καθηγητών

από το Γιώργο Παπασιδέρη, Γ5

«Κάθισε στη θέση σου!»

«Δε θα μιλάς πάνω απ’ τη φωνή μου!»

«Πέρνα έξω!»

«Κάντε ησυχία όλοι, διαφορετικά θα γράψετε διαγώνισμα!»

Αυτές είναι μερικές καθημερινές προτάσεις ψυχολογικής πίεσης που ασκούν καθηγητές σε μαθητές προκειμένου να πετύχουν οργανωμένο μάθημα.
Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές οι καθηγητές αρνούνται να προσπαθήσουν να επιτύχουν την ησυχία με διάλογο και περνούν απευθείας στην απειλή. Μάλιστα, διαμαρτύρονται ότι και με την απειλή τα παιδιά δεν ησυχάζουν...
Μα πώς είναι δυνατόν να ησυχάσουν από τη στιγμή που οι καθηγητές δεν έχουν προσπαθήσει να τους προσεγγίσουν με ήπιο τρόπο;

Αυτό που ζητώ εγώ, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά, είναι ο καθηγητής να μην ασκεί με την πρώτη ευκαιρία εξουσία, αλλά να προσπαθεί να έρχεται και στη θέση του παιδιού, ώστε να καταλαβαίνει ότι και το παιδί θέλει να κάνει μάθημα και ησυχία, αλλά δεν τα καταφέρνει, διότι ο καθηγητής το αποπαίρνει.

Συμβουλές για… ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο

Διαδίκτυο μπαίνεις

και δεν ξέρεις πού πηγαίνεις

Στο διαδίκτυο όταν μπαίνεις

προσοχή πού θα πηγαίνεις. 

 Πάντα πρέπει να προσέχεις

αλλιώς προβλήματα θα έχεις. 

 Και το φίλο θα ρωτήσεις

πράγματα ν’ ανακαλύψεις. 

 Facebook, twitter, γραμματάκια

Δεν είναι αθώα πραγματάκια.

από τους  μαθητές  

Φιλίππου Μαρία, Μαρίνη Βιβιάνα, Κωνσταντώνη Γεωργία, Μαργαρώνης Νεκτάριος

της Α΄ Γυμνασίου, για το Project με θέμα την ασφάλεια στο διαδίκτυο

Project

Χωρίς επαρκή ενημέρωση, όπως είθισται στην Ελλάδα για κάθε τι που ξεκινά για πρώτη φορά, αλλά και με πολλές απόψεις διατυπωμένες εκ προοιμίου σχετικά με τον όρο και το εκπαιδευτικό του περιεχόμενο, γνώριμη, επίσης ελληνική αντίδραση απέναντι στο καινούργιο, το project εισήχθη στο ωρολόγιο πρόγραμμα και του Γυμνασίου μετά τη δυο χρόνων εφαρμογή του στα Λύκεια της χώρας. 

Η αναμφισβήτητη εκπαιδευτική και παιδαγωγική σημασία του project είναι ζητούμενο αν μπόρεσε κατά τη διάρκεια του πρώτου αυτού χρόνου εφαρμογής του ή αν θα μπορέσει τα επόμενα χρόνια να αναδειχτεί μέσα στην άκαμπτη δομή του ελληνικού σχολείου. Το μόνο που μπορεί να δράσει καταλυτικά πάνω σε αυτήν είναι η ευλογία των παιδιών, τα οποία διαθέτουν ακόμα αρκετή φαντασία, ώστε να τολμούν να να χαίρονται με όσα οι μεγάλοι θεωρούν πονοκέφαλο… 

 Laissez faire, λοιπόν!

Θερμοπύλες (διασκευή του ομώνυμου ποιήματος του Κ.Π. Καβάφη)

Λογοτεχνικό Εργαστήρι

«Με τις λέξεις ταξιδεύω»

Κορυφαίες στιγμές…

Θερμοπύλες

(διασκευή του ομώνυμου ποιήματος του Κ.Π. Καβάφη)

Και θα καθήσουν στο πεδίο της μάχης

μ’ υψωμένες τις ασπίδες και τα δόρατα τα λεία

ώσπερ ο βράχος στην άγρια θάλασσα

Και αν τους κυκλώσουν αι ορδαί του θανάτου

πάλι γενναίοι θα σταθούν

Ορίζουν τιμή μεγάλη τη θυσία αυτών εις τον βωμόν

της πατρίδος, χωρίς δαφνοστέφανας δόξας.

Αργοπεθαίνοντας μια μόνο λέξη θα πουν

«Ελευθερία»

Χρυσή τιμή σ’ εκείνους που όρισαν να φυλάττουν

θερμοπύλες διότι μετέβησαν γενναία στην άλλη ζωή.

Από τον Σπύρο Πίντζο, Γ5

Εκτός Ύλης, 2013-14