Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Το έργο της καθηγήτριάς μας των καλλιτεχνικών, κας Διακομή, στο διαδίκτυο

Κύκλοι και κυκλοειδή,
κύκλοι τέλειοι και ατελείς
πλάσματα ενσύρματα, πλάσματα συρμάτινα ...
λεπτομέρειες μεγεθυμένες
λεπτομέρειες που μοιάζουν με εικόνες από μικροσκόπια
χορδές και υπερχορδές,
επαναλήψεις, σπείρες και πλοκάμια που κουλουριάζονται

Θα μπορούσαν να είναι βακτηριακοί μικρόκοσμοι
υποατομικά σωματίδια
δονήσεις και νήματα
αυτά τα άπειρα νήματα που ... νηματώνουν τη ζωή και τον κόσμο μας ...

Χαρείται το site της κυρίας Διακομή στη διεύθυνση
http://diakomi.com/
και πάρετε μια γεύση από τον μυστηριώδη κόσμο των δημιουργημάτων της.

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Βία

«Η γλώσσα, και όχι κάποιο αρχέγονο εγωιστικό ένστικτο-συμφέρον (interest), είναι ο πρωταρχικός και ο μεγαλύτερος διχαστής (divider).
Είναι εξαιτίας της γλώσσας που εμείς και οι γείτονές μας (μπορούμε να) «ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους» ακόμα και όταν ζούμε στον ίδιο δρόμο.
Εκείνο το οποίο σημαίνει αυτό, είναι πως η λεκτική βία δεν είναι μια δευτερεύουσα διαστρέβλωση, αλλά το ύστατο καταφύγιο οποιασδήποτε ανθρώπινης βίας ειδικότερα.»


«Έτσι ακριβώς, όταν έχουμε να κάνουμε με την εικόνα ενός φρενήρους πλήθους, να επιτίθεται και να κατακαίει κτίρια και αυτοκίνητα, να λυντσάρει ανθρώπους, κλπ,
δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τα πλακάτ που μεταφέρουν και τις λέξεις οι οποίες υποστηρίζουν και δικαιολογούν τις πράξεις τους.»

Slavoj Zizek: Violence (ProfileBooks) (μετάφραση δική μου)




Η βία, τι κάνουμε με τη βία; το μίσος, την υπέρμετρη, την τυφλή βία, αυτή τη βία που φωλιάζει στα κρυφά, κάτω από διαστρεβλωμένες γενικές επιταγές, γενικεύσεις, καθήκοντα και εντολές,
κάτω από κουκούλες, στα κρυφά,
ανεύθυνη, απρόσωπη,
δειλή, ύπουλη, δόλια ...

Το πλήθος είναι μια καλή πρόφαση, μια καλή ασπίδα, μια καλή κρυψώνα.
Αυτό το μεγάλο κύμα, το πλήθος το απρόσωπο, είναι μια καλή κρυψώνα,
για να κρύψει κανείς το πρόσωπό του, για να μην έχει συνέπειες,
για να μην έρθει αντιμέτωπος με τον πραγματικό άλλο,
για να ξεφύγει από την κρίση, για να μπορέσει να είναι ανάξιος,
για να μπορέσει να είναι ποταπός,
να καταστρέψει χωρίς να καταστραφεί,
να προκαλέσει, να ζήσει τη σαδιστική απόλαυση,
να διχαστεί, να αποπροσωποποιηθεί.

Τι κάνουμε με τη βία; με την υπέρμετρη, την τυφλή βία;
τη βία την αναξιοπρεπή,
τη βία που δεν έχει καν υπόβαθρο ιδεολογικό,
τη βία που είναι ζωώδης, ασυμβολοποίητη, ασύμβατη, παράλογη;
τη βία που είναι αδιάκριτη,
που στρέφεται εναντίον αυτών των ίδιων των γειτόνων μας,
αυτών των ίδιων των ανθρώπων που μένουμε μαζί τους στον ίδιο δρόμο;
που καταστρέφει αυτούς τους ίδιους τους ανθρώπους που μας μοιάζουν.

μοιάζουν οι θύτες και τα θύματα;
είναι οι θύτες από μια άλλη πλευρά;
από την άλλη πλευρά ενός αγεφύρωτου χάσματος;

είναι αυτό το χάσμα ... "γλωσσικό"; (με την έννοια που δώσαμε στον όρο)
είναι τόσο ... ανίκανος ο κόσμος των θυτών;
τόσο ανίκανος,
ώστε να φτάνει να ορθώσει δόλια αυτή τη δολοφονική διεστραμμένη ... "ικανότητα",
αυτή την ... ομιλία-πράξη-σήμα-σύμβολο ; ...
είναι αυτό μια πράξη απελπισίας; είναι αυτό μονάχα μια πράξη απελπισίας; μιας "ανυπόφορης δυσχέρειας";

«μια βίαιη πράξη διαμαρτυρίας που δεν απαιτεί τίποτα»,
μονάχα τη βία, αυτή την εκτόνωση, το έγκλημα, τη δολοφονία, τη φωτιά,
τη βία χωρίς πρόγραμμα «ούτε καν ομιχλώδες» ...

Άναρθρη βία, χωρίς φωνή, ανίκανη να αρθρώσει λόγο, να αρθρωθεί, να συναρθρωθεί ...
Είναι έτσι;

«Τι εξυπηρετεί άραγε η φημισμένη μας ελευθερία επιλογής, όταν η μοναδική επιλογή είναι μονάχα  να παίξει κανείς με τους κανόνες και η (αυτό-)καταστροφική βία;»

«Ένα ανυπόφορο βάρος δυσφορίας» …
«μια ανικανότητα να εντοπίσουν την εμπειρία της κατάστασής τους εντός ενός όλου με νόημα» … 
«μια έκρηξη χωρίς συγκεκριμένες κοινωνικο-οικονομικές ρίζες»

Είναι έτσι;
Μια πράξη άμεση, μια πράξη φανερή, ολοφάνερη, σοκαριστική,
μια πράξη για φανέρωση ...
Είναι έτσι;

Είτε το θέλετε είτε όχι είμαστε εδώ.
Αυτό μοιάζει να λένε;

Από την περιοχή του κρυφού και του κρυμμένου έρχονται στο φως;

Δεν μπορείτε να αγνοήσετε την ύπαρξή μας,
δημιουργούμε πρόβλημα, είμαστε πρόβλημα,
υπάρχουμε και εμείς,
είναι η ώρα και η ευκαιρία μας να φανούμε.
Αυτό είναι το μήνυμα;

Άλλωστε πως θα μπορούσαν ποτέ οι δολοφόνοι να οργανώσουν μια απλή ειρηνική πορεία;
(είναι απόβλητοι και απεχθείς)

Είμαστε απόβλητοι και απεχθείς όμως υπάρχουμε κι εμείς.
Η δημοσιότητα είναι μεγάλη απόλαυση.
«Το μέσο είναι το μήνυμα».

Αυτό μοιάζει να λένε;
Μοιάζει σχεδόν με εθιμοτυπική κοινωνική φόρμουλα.
Μοιάζει να προκαλούν και να ελέγχουν τα όρια ...

Είστε εδώ; μας ακούτε; μας βλέπετε;

Παλεύουν για ένα δύσκολο ανύπαρκτο μοναχικό δειλό απελπισμένο … νόημα;
Παλεύουν για ένα (ανύπαρκτο) νόημα (;)

Δεν έχουν άλλη επιλογή, έχουν ;
Μια οργισμένη, μια θυμωμένη διαδήλωση είναι η ευκαιρία τους;
Μοιάζει σχεδόν σαν κοινωνικό εθιμοτυπικό.
Έτσι θα δείξουν πως υπάρχουν ... ;
Έτσι θα δείξουν πως ...
Έχουν να δείξουν τίποτα ; έχει να δείξει τίποτα αυτό το τυφλό acting out ;


Από τη μία η εικονική πραγματικότητα, αυτή η φαντασματική, η φασματική διάσταση της γλώσσας, των φαντασιώσεών μας, των επιθυμιών μας, των εικόνων του γλωσσικού-συμβολικού δικτύου που κουβαλάμε, και από την άλλη … ο άλλος, οι άλλοι, ο Άλλος, ένας άλλος κόσμος, πολλοί άλλοι κόσμοι.
Αλληλεπιδρούμε με αυτούς λες και δεν υφίστανται πραγματικά, λες και δεν υπάρχουν πραγματικά, λες και είναι άυλες, ασώματες οντότητες ενός εικονικού κόσμου, ενός κόσμου ατιμωρησίας, λεκτικής και φαντασιακής αυθαιρεσίας, εικονικής «συνάντησης».


Που μπορούμε να συναντηθούμε πραγματικά; πως μπορούμε να συναντηθούμε; να δούμε τον κόσμο με τα μάτια του άλλου; να νιώσουμε τον κόσμο σαν να είμαστε αυτός, σαν να είμαστε αυτοί, σαν να είμαστε ο άλλος;


Υπάρχει χώρος γι’ αυτό; υπάρχει χρόνος γι’ αυτό; υπάρχει φροντίδα γι’ αυτό; υπάρχει φροντίδα γι’ αυτή την βασική επικοινωνία, γι’ αυτή τη βασική και συνεχή ενημερότητα, όπου εγώ κι εσύ μπορούμε να νιώσουμε ότι είμαστε ο εαυτός μας, ότι έχουμε μιλήσει και ότι έχουμε ακουστεί, ότι μας έχουν δώσει, ότι μας έχουμε δώσει το ζωτικό μας χώρο, και χρόνο, ότι μας έχουμε δώσει την αποδοχή που έχουμε ανάγκη, την αναγνώριση που έχουμε ανάγκη, την αξιοπρέπεια που έχουμε ανάγκη. 
Υπάρχει κάποιος απλός τρόπος γι’ αυτό;

«Μπορούμε να κάνουμε διαχωρισμό, με κάποιο απλό τρόπο,
μεταξύ του πραγματικού (άλλου) και της εικόνας που έχουμε για αυτόν;
Αυτή η εικόνα υπερ-καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο βιώνω τον πραγματικό (άλλο)
και ακόμα περισσότερο, επηρεάζει τον τρόπο που (ο άλλος) βιώνει τον εαυτό του.»

Κυπριωτάκης Νίκος

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Ω! Τι κόσμος μπαμπά!

Κάποιες φορές είναι αδύνατο να αρθρώσει κανείς αυτό που νιώθει με λέξεις. Πόσο μάλλον να το εξηγήσει στους άλλους. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι άλλοι είναι τα ίδια τα παιδιά.

Τι να πούμε σε σας, τα παιδιά, για όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και ίσως συμβούν γύρω σας. Πού να κοιτάξετε για να καταλάβετε τι σημαίνει δικαιοσύνη, αδικία, παράλογο και λογικό; Είναι εύκολο να διαχωρίσετε μέσα σας το σωστό από το μη σωστό όταν βλέπετε συμπεριφορές που έχουν τραγικές επιπτώσεις πάνω σε άλλους συνανθρώπους μας;

Τελικά τι είναι η δημοκρατία και πώς διασφαλίζεται; Η μαγική αυτή λέξη, καύχημα των αρχαίων ημών προγόνων, έχει γίνει πια πολύ δύσκολη υπόθεση... Γι' αυτή τη λέξη έχει χυθεί πολύ αίμα. Πόσο ακόμα θα χυθεί κανείς δεν ξέρει. Όσο περνούν τα χρόνια και οι εποχές τόσο πιο δύσκολη γίνεται αυτή η υπόθεση.

Τι μένει λοιπόν να σας πούμε, παιδιά, όταν κι εμείς οι ίδιοι τα έχουμε χαμένα; Μπορούμε να σας πούμε να κοιτάξετε γύρω σας, να δείτε τι ωραίος κόσμος είναι αυτός στον οποίο κάθε μέρα σας καταδικάζουμε να ζείτε: χρεωκοπίες, spread, περικοπές μισθών, ανεργία, ανασφάλεια, φόβος, αλλά και σπασμένες βιτρίνες, κουκουλοφόροι γνωστοί άγνωστοι, βόμβες και διαδηλώσεις, πανώ και συνθήματα. Ένας πλανήτης σε αποσύνθεση, μια Ελλάδα, άλλοτε λίκνο του πολιτισμού, διαλυμένη μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Τι ζητάμε τώρα από σας; Α, βέβαια, σας ζητάμε να διαβάζετε, να δίνετε εξετάσεις, να περνάτε στο Πενεπιστήμιο. Σας ζητάμε να γίνετε καλοί κι ευυπόληπτοι πολίτες. Και δεν σκεφτόμαστε ότι το ίδιο το σύστημα που έχει διαμορφωθεί σας έχει ήδη καταδικάσει. Και δε συζητάμε μαζί σας. Δε σας γνωρίζουμε.

Σε μια γνήσια δημοκρατία είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε πολίτη να εκφράζει τη γνώμη του για τα κοινά. Αυτό προσπάθησαν να κάνουν οι τόσοι συμπολίτες μας την περασμένη Τετάρτη, βλέποντας ότι το πολιτικό σύστημα, πιο σαθρό από ποτέ, καταρρέει, συμπαρασύροντας εκτός από την οικονομία και την ελπίδα. Χιλιάδες πολίτες της Ελλάδας ένωσαν τις φωνές τους, εκφράζοντας την αγανάκτησή τους για όσα συμβαίνουν. Συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, νέοι και μεγαλύτεροι, όλοι κάποιοι από μας, σαν κι εμάς.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε όμως στο θρήνο για τις αδικοχαμένες ζωές των συνανθρώπων μας; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει κυρίως στις οικογένειες των θυμάτων αυτών τι και γιατί συνέβη; Ένα είναι σίγουρο: δεν μπορεί κανείς να αφαιρεί ζωές στο όνομα καμιάς αγανάκτησης και καμιάς διαδήλωσης. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το ήξεραν καλά εκείνοι που έκαναν αυτήν την - όπως όλα δείχνουν- εκ προθέσεως εγκληματική ενέργεια.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κάνουμε εννοιολογικούς διαχωρισμούς:

Άλλο δημοκρατικό δικαίωμα, άλλο εξαναγκασμός.
Άλλο Θυμός και αγανάκτηση, άλλο βία και έγκλημα.
Είναι πολύ επικίνδυνο να μπερδεύονται στο όνομα της "τάξης" οι διαδηλωτές με τους όποιους ταραξίες κι εγκληματίες και στο όνομα του -κατά τα άλλα δικαιολογημένου- θυμού να συγχέονται οι διαδηλώσεις με τα εγκλήματα...

Αυτό που σίγουρα αξίζει να σκεφτούμε είναι ποτέ δε χάνεται τίποτα αν εμείς οι ίδιοι δεν επιλέξουμε να το χάσουμε. Και όπως φαίνεται, το μόνο πράγμα που κατ' επιλογήν μπορούμε να κρατήσουμε ή να μην κρατήσουμε είναι η αξιοπρέπειά μας και ο αυτοσεβασμός μας. Και καλώς ή κακώς αυτό είναι ζήτημα παιδείας.

Οι άνθρωποι που σήκωσαν το χέρι εναντίον συνανθρώπων τους εκμεταλλευόμενοι τη γενικότερη αναστάτωση που εκ φύσεως φέρνει μια τόσο μαζική διαμαρτυρία δεν εγκλημάτισαν μόνο εναντίον του φυσικού δικαιώματος στη ζωή των συγκεκριμένων ανθρώπων. Περαιτέρω εγκλημάτισαν κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος και κατά όλων εκείνων που διαμαρτύρονταν στους δρόμους. Γιατί σκόπευσαν να συνδέσουν στη δυνείδησή μας μια ειλικρινή διαμαρτυρία με ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Ακόμα πιο βαθιά δε σεβάστηκαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί τον καταδίκασαν στα ισόβια δεσμά μιας τόσο βίαιης πράξης.

Φεύγουμε λοιπόν από τους δρόμους και ξαναγυρίζουμε στο σχολείο όχι γιατί είναι το καλύτερο δυνατό, όχι γιατί ο στόχος είναι να γίνει κανείς καλύτερος μαθητής, αλλά καλύτερος άνθρωπος.
Γυρνάμε στις αίθουσες,εκεί όπου μπορεί ακόμα να ακουστεί η αλήθεια:

Ότι η δημοκρατία περνά μέσα από την παιδεία.
Ότι η βάση για μια υγιή κοινωνία είναι ο διάλογος.
Ότι στο πλαίσιο της δημοκρατίας ο πολίτης μπορεί και πρέπει να ασκεί τα πολιτικά του δικαιώματα, να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του, να διαφωνεί, όταν χρειάζεται, αλλά και να συμβιβάζεται για το καλό του συνόλου.
Ότι στη δημοκρατία δεν έχει θέση η βία εναντίον οποιουδήποτε.
Ότι έχουμε όλοι την υποχρέωση να διαφυλάττουμε αυτό το αγαθό που λέγεται δημοκρατία με το να κοιτάμε κατάματα μέσα μας, με το να κάνουμε πιο πολύ αυτοκριτική παρά κριτική, με το να μην αφήνουμε την καταστροφική μανία να κυριεύει τα πάντα, ειδάλλως δε μιλάμε για κοινωνία, αλλά για ζούγκλα.

Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει να ακουστεί σε σας και να μπει μέσα σας. Αυτή είναι η αλήθεια που θα πρέπει κι εσείς να φωνάξετε με τη σειρά σας, απέναντι σε όλους αυτούς που κλέβουν το μέλλον σας.

Πάντα υπάρχει περιθώριο για αγώνα. Αγώνα για δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερίες. Κι ο αγώνας πριν φτάσει έξω ξεκινά από μέσα μας. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε όσα συνέβησαν, μπορούμε όμως να διδαχθούμε από αυτά. Κι αυτό το μάθημα πέρα από τα λόγια πρέπει να φανεί στην πράξη. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς στον εαυτό μας και για τον εαυτό μας. Κι αυτό χρειάζεται σύνεση και δύναμη. Και πάνω από όλα ΠΑΙΔΕΙΑ.

Ποτέ δεν είναι αργά για τη γνώση. Πόσο μάλλον για τους μαθητές. Πόσο μάλλον για μας τους μεγάλους...

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Περιβαλλοντική Ομάδα - Παρουσίαση

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 2009-2010

"Θαλάσσια και Παράκτια Οικοσυστήματα-Παραλία Μαρκοπούλου"

Υπεύθυνη Καθηγήτρια:
Μέμμου Ιωάννα ΠΕ05

Καθηγητές που συνεργάστηκαν:
Κυπριωτάκης Νικόλαος ΠΕ04
Σάρδη Χαρά ΠΕ04
Στερκούδη Άννα ΠΕ04
Διακομή Κατερίνα ΠΕ08
Μίχα Γεωργία ΠΕ00.

Μαθητές της Β’ που συμμετείχαν: 1) Νικολάου Δημήτριος 2) Νικολάου Παναγιώτης 3) Νούρτσε Κριστιάν 4) Ντρίζα Ελευθερία 5) Ορφανού Λουκία 6) Παπακωνσταντίνου Μαρία 7) Περιστέρης Δημήτριος 8) Πετούρης Πέτρος 9) Πίντζος Σταμάτιος 10) Πίντζος Σωτήριος 11) Πίντζου Σοφία 12) Πολύζου Δήμητρα 13) Πρίφτη Κλεγντη 14) Ρούσσου Θεοχάρη 15) Σάββας Αναστάσιος 16) Σιδέρη Βασιλική 17) Σουλιώτης Γεώργιος 18) Σουλιώτης Ιωάννης 19) Σουλιώτης Κωνσταντίνος-Παναγιώτης 20) Στάθη Ζωή 21) Στάθης Βασίλειος

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΘΕΜΑΤΟΣ
Η περιβαλλοντική ομάδα άρχισε τις δραστηριότητές της τον Οκτώβριο του 2009. Η επιλογή του θέματος οφείλεται στα πρόσφατα βιώματα των μαθητών από τις θερινές διακοπές αλλά και στην αγωνία τους για τη διατήρηση της φυσικής ομορφιάς και της ποιότητας ζωής στην παράκτια ζώνη του Δήμου Μαρκοπούλου.

ΣΤΟΧΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Γνωστικοί
- Να κατανοήσουν οι μαθητές τη δομή και τη λειτουργία των θαλασσίων παράκτιων οικοσυστημάτων
- Να γνωρίσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα θαλάσσια παράκτια οικοσυστήματα και τις αιτίες που τα προκαλούν καθώς και τους τρόπους προστασίας τους
- Να γνωρίσουν τους φορείς και τις υπηρεσίες που ασχολούνται με τη διαχείριση των παραθαλάσσιων οικοσυστημάτων ώστε να αντλούν στοιχεία και πληροφορίες για την έρευνά τους
- Να εξοικειωθούν στη χρήση νέων τεχνολογιών και Η/Υ
Ψυχοκινητικοί
- Να εξερευνούν και να στηρίζουν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους
- Να παρατηρούν και να καταγράφουν στοιχεία
- Να διατυπώνουν εύστοχες ερωτήσεις και να αναζητούν απαντήσεις από τους ειδικούς
- Να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους μέσα από κείμενα και καλλιτεχνικά δρώμενα
- Να μάθουν να εργάζονται ομαδικά μέσα από την συλλογική συνεργασία, να θέτουν στόχους και να τους πραγματοποιούν
Συναισθηματικοί
- Να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές στα θέματα υποβάθμισης του περιβάλλοντος
- Να αναλάβουν πρωτοβουλίες –τώρα ως μαθητές- αλλά και μελλοντικά, ως σκεπτόμενοι πολίτες για την προστασία του φυσικού κόσμου που τους περιβάλλει
- Να νιώσουν τη χαρά της συμμετοχής στην ομάδα αλλά και των αντίστοιχων υποχρεώσεων που αυτό συνεπάγεται
- Να μάθουν να εργάζονται συλλογικά σεβόμενοι την διαφορετικότητα της ομάδας
- Να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να εκφράσει ο καθένας τις προσωπικές του απόψεις για την σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Στο ξεκίνημα της εργασίας μας , τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες με στόχο τη συλλογή πληροφοριών για διαφορετικά υποθέματα όπως: ιστορική αναδρομή της παραλίας Μαρκοπούλου, μορφολογία της παραλίας, στοιχεία του θαλάσσιου και παράκτιου οικοσυστήματος, ρύπανση και ειδικότερα προβλήματα της περιοχής.
Πραγματοποιήθηκαν δύο επισκέψεις:
–Η πρώτη στο ΚΠΑΕ ( Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών –www.kpae.gr ) στη Βουλιαγμένη, όπου οι μαθητές παρακολούθησαν ένα πλήρες περιβαλλοντικό πρόγραμμα που εκπονήθηκε από την Παιδαγωγική ομάδα του ΚΠΑΕ, περπάτησαν στις βραχώδεις αλλά και αμμώδεις ακτές που διαθέτει η περιοχή, με πολύ κέφι συνέλλεξαν δείγματα από την παραλία αλλά και μέσα από τη θάλασσα χάρη στον ειδικό εξοπλισμό που τους δόθηκε, τα οποία στη συνέχεια μελέτησαν στις ψηφιακές κάμερες-μικροσκόπια. Τέλος απόλαυσαν τα αναψυκτικά και τα μικρά κεράσματα που τους προσφέρθηκαν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και συμμετείχαν σε ομαδικά παιχνίδια.
–Η δεύτερη στο ΕΛΚΕΘΕ, όπου οι μαθητές παρακολούθησαν με πολύ ενδιαφέρον το αντίστοιχο πρόγραμμα, στο τέλος του οποίου συμμετείχαν στη συζήτηση με εύστοχες ερωτήσεις και παρατηρήσεις, κράτησαν σημειώσεις και έλαβαν έντυπο υλικό για την εργασία τους.
Επιπλέον δεχθήκαμε, κατόπιν προσκλήσεως μας, την επίσκεψη του Αντιδημάρχου κ. Δαρεμά, από τον οποίο οι μαθητές πήραν συνέντευξη σχετικά με τα ειδικότερα προβλήματα της παραλίας Μαρκοπούλου.
Τέλος επισκεφθήκαμε την παραλία μας, μοιράσαμε σημειώματα προς τους ιδιοκτήτες σκαφών, προκειμένου να τους ευαισθητοποιήσουμε ενόψει της θερινής περιόδου, αλλά και αφίσες που οι μαθητές ετοίμασαν γι’ αυτό το σκοπό.
Οι μαθητές παρουσίασαν τα αποτελέσματα της εργασίας τους στην υπόλοιπη μαθητική κοινότητα, στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου, στις 11.05.2010, σε μορφή power point, με προβολή σε οθόνη, απαγγελία συμπληρωματικών κειμένων και μουσική υπόκρουση.




ΘΑΛΑΣΣΑ