Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Α’ Γυμνάσιου Μαρκοπούλου




Μαρκόπουλο, Δεκέμβριος 2011

Αγαπητοί γονείς,

Στο πλαίσιο του ετήσιου απολογισμού μας, θεωρήσαμε απαραίτητο να σας ενημερώσουμε για το έργο του συλλόγου μας από την ημέρα της εκλογής μας μέχρι σήμερα.

Παρακάτω παραθέτουμε τις σημαντικότερες δράσεις μας:

  • Αγορά πιάνου για την αίθουσα μουσικής
  • Εξασφάλιση δωρεών από χορηγούς για την αγορά εκτυπωτικού μηχανήματος για την έκδοση της εφημερίδας του σχολείου
  • Αγορά στεφανιών παρελάσεων
  • Αγορά εποπτικών μέσων για το χημείο
  • Αγορά Αναμνηστικών για τους απόφοιτους της Γ’ τάξης
  • Αγορά υλικών για το μάθημα της τεχνολογίας
  • Πραγματοποίηση λαχειοφόρου αγοράς με δώρα προσφορές επαγγελματιών της περιοχής μας τους οποίους ευχαριστούμε θερμά. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν διατέθηκαν για τις ανάγκες του σχολείου
  • Αγορά λαμαρίνας για την κάλυψη της πλαϊνής εξώπορτας για λόγους ασφαλείας
  • Κατασκευή κρεμαστρών για τις αίθουσες
  • Αγορά καινούργιου φωτοτυπικού μηχανήματος
  • Αγορά υπολογιστή και τριών σταθεροποιητών τάσης
  • Αγορά ειδών υγιεινής για την αίθουσα του χημείου
  • Επένδυση τζαμιών για την αίθουσα Α1
  • Αγορά εξοπλισμού για τις αθλητικές δραστηριότητες
  • Αγορά πινάκων ανακοινώσεων
  • Αγορά ηλεκτρικού καλοριφέρ για την αίθουσα γαλλικών που δεν θερμαίνεται

Θεωρούμε επίσης υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε τις παρακάτω επιχειρήσεις και επαγγελματίες για τις εθελοντικές προσφορές τους:

  • Τα καταστήματα των κκ Σκουρλή και Στουραϊτη προσέφεραν υλικά για το μάθημα της τεχνολογίας
  • Ο κος Καμπέρης προσέφερε ξύλινα ταμπλό και βάσεις για τις κρεμάστρες, εργασία για τη συγκόλληση της λαμαρίνας της εξώπορτας και πέντε ντουλάπες για το χημείο
  • Ο κος Μπίστας προσέφερε υαλοπίνακες
  • Ο κος Σαββίδης προσέφερε δύο laptop ηλεκτρονικούς υπολογιστές
  • Τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών AXON προσέφεραν ένα μεταχειρισμένο φωτοτυπικό μηχάνημα

Για όλα αυτά που έγιναν είχαμε την ηθική και υλική υποστήριξή σας και σας ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό.
Την ημέρα των ελέγχων θα είμαστε στο σχολείο και παρακαλούμε για την καταβολή των συνδρομών όσων γονέων έχουν την ευχαρίστηση και τη δυνατότητα να προσφέρουν για να συνεχίσουμε το έργο μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, με όποιο τρόπο και μέσο μπορεί ο καθένας μας, μπορούμε να κάνουμε σημαντικά πράγματα για να εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο σχολικό περιβάλλον.

Σας ευχόμαστε Καλές Γιορτές με Υγεία και Ευτυχία
Με εκτίμηση,
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων
Α’ Γυμνάσιου Μαρκοπούλου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

ΩΡΑΡΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟΥ







ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ





ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ










Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Νέο ξεκίνημα...νέοι αγώνες...

Το Εκτός Ύλης καλοσωρίζει τη νέα σχολική χρονιά καιτης εύχεται... καλή ανάρρωση!
Η ευχή δεν είναι διόλου τυπική, αφού οι οιωνοί δεν είναι ευχάριστοι: οι ελλείψεις σε βιβλία και η όλη αναστάτωση που αυτό ήδη προκαλεί επιβαρύνουν την ήδη επιβαρυμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Όμως,επειδή το να γκρινιάζει κανείς είναι όχι μόνο μίζερο, αλλά και ανθυγιεινό, ας δούμε την κατάσταση με χαμόγελο και γιατί όχι...με λίγο χιούμορ.
Μήπως τις προηγούμενες χρονιές που οι σχολικές τσάντες ήταν γεμάτες βιβλία, τα σχολεία δεν ήταν γεμάτα από τα τόσα δεινά που μαστίζουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τόσες και τόσες δεκαετίες;
΄Αλλωστε, πώς θα καταλάβουμε πρακτικά τι σημαίνει αειφόρο ψηφιακό σχολείο, αν όχι τώρα;
Και ποια καλύτερη ευκαιρία να συσφίξουμε τις σχέσεις με συγγενείς και φίλους,να κοινωνικοποιηθούμε ουσιαστικότερα, δανειζόμενοι τα παλιά τους βιβλία;
Αν, βέβαια, τα έχουν κρατήσει και δεν τα έχουν ήδη κάψει, σκίσει ή ό, τι άλλο τους έχει εμπνεύσει να τα κάνουν η φρενίτιδα που καταλαμβάνει τους μαθητές στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς...
Καιρός να αξιολογήσουμε, λοιπόν, και αυτό που είχαμε, αλλά και αυτό που θα μπορούσαμε να έχουμε, αν σεβόμαστε κι αν αγαπούσαμε λίγο παραπάνω τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας. Γιατί αυτά τα δυο, καλώς ή κακώς, πάνε μαζί...

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 2010-11

Τίτλος Προγράμματος: ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (έντυπη και ηλεκτρονική)
Τίτλος εφημερίδας: «ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ»
Ηλεκτρονική Διεύθυνση: www.ektos-ylis.blogspot.com


Συντονιστής εκπαιδευτικός: Στυλιανή Σταθουλοπούλου, ΠΕ 02 φιλόλογος
Ώρες που διέθεσε για το πρόγραμμα
με υπερωρία 02 ώρες εβδομαδιαία

Συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί: Νικόλαος Κυπριωτάκης, ΠΕ 04 φυσικός
Ώρες που διέθεσε για το πρόγραμμα
με συμπλήρωση ωραρίου 01 ώρα εβδομαδιαία, με υπερωρία 01 ώρα εβδομαδιαία

Συμμετέχοντες μαθητές: (25) εικοσιπέντε
Διάρκεια προγράμματος: 9 μήνες

Συνοπτική Περιγραφή Βασικών Δραστηριοτήτων που Πραγματοποιήθηκαν με τους μαθητές
Οι μαθητές εργάστηκαν ατομικά και κατά ομάδες για θέματα που αφορούσαν την τεχνολογία, τη μουσική τον αθλητισμό, τα προβλήματα της πόλης τους, αλλά και τις πολιτιστικές δραστηριότητες του σχολείου τους. Πήραν συνεντεύξεις από πρόσωπα εντός και εκτός του σχολείου και εξέφρασαν τις απόψεις τους τόσο με λόγια όσο και με τις ζωγραφιές τους, στηρίζοντας με το χρώμα και την εφηβική ζωντάνια τους την αισθητική άποψη της εφημερίδας πρακτικά και ουσιαστικά και στο δεύτερο τεύχος.

Αναλυτική Περιγραφή μιας επιλεγμένης δραστηριότητας που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ως παράδειγμα καλής πρακτικής
Για πρώτη φορά ζητήθηκε από τους μαθητές (σε επίπεδο τάξης) να διατυπώσουν και να συντάξουν ο καθένας ανώνυμα μια ερώτηση πάνω σε οποιοδήποτε θέμα προσωπικό ή άλλο τους απασχολούσε. Αυτό είχε στόχο να έρθουν πιο κοντά οι μαθητές με την εφημερίδα, να γίνουν όλοι συντάκτες της κατά κάποιο τρόπο και, κυρίως, να νιώσουν ότι μέσα από τις σελίδες της μπορούν να επικοινωνήσουν τους προβληματισμούς και τις βαθύτερες ανησυχίες τους. Το εγχείρημα είχε εκπληκτικά αποτελέσματα, αφού οι ερωτήσεις των παιδιών αφορούσαν καίρια προβλήματα της σχολικής και εφηβικής ζωής, αλλά και του κοινωνικοπολιτιστικού γίγνεσθαι. Απεδείχθη περίτρανα ότι αυτή η γενιά εφήβων, δεν είναι μόνο τα παιδιά των sms, αλλά και μια γενιά που έχει και άποψη και προβληματίζεται γόνιμα.

Η άποψη των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα εκπαιδευτικών για τη σχολική εφημερίδα
Ως γνωστόν τα εκπαιδευτικά προγράμματα στηρίζονται στην πρωτοβουλία και τη διάθεση του εκπαιδευτικού να επεκτείνει τόσο τον παιδαγωγικό του ρόλο όσο και τη σχολική εμπειρία του μαθητή του πέρα από τα στενά όρια της τάξης. Σε αυτήν τη βάση απαιτεί κάτι παραπάνω από τον προσωπικό χρόνο και κόπο τόσο του καθηγητή όσο και του μαθητή.
Ειδικά όσον αφορά την έκδοση μιας σχολικής εφημερίδας, ο χρόνος και ο κόπος που απαιτούνται κυρίως από την πλευρά των εκπαιδευτικών – χωρίς καμιά διάθεση υποτίμησης των άλλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων- είναι συγκριτικά πολύ περισσότερος, ελλείψει επίσημης υποστήριξης και, μάλιστα, σε εποχές σαν αυτή που διανύει η χώρα μας. Γι’ αυτούς και άλλους λόγους το ψυχικό κόστος υπερβαίνει και το οικονομικό που είναι ούτως ή άλλως πολύ μεγάλο για το δημόσιο σχολείο και, συνεπώς, η σύνταξη του παρόντος απολογισμού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποδώσει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του εγχειρήματος. Παρόλ’ αυτά αποτελεί για μας μια πραγματικά ξεχωριστής εκπαιδευτικής εμπειρία που αξίζει να συνεχιστεί.


Ο Συντονιστής εκπαιδευτικός
Ο Διευθυντής του Σχολείου


Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

"Εκτός Ύλης", Η Σχολική Εφημερίδα από το 1ο Γυμνάσιο Μαρκόπουλου, Τεύχος 2ο, 2011

Ένα τεύχος ... κρίσιμο
Ένα τεύχος κρίσης και κρίσεων!

"Η ύστατη απελπισία, απομόνωση και μοναξιά ..."

Προετοιμάζοντας το 3ο τεύχος της Σχολικής μας Εφημερίδας
(για την επόμενη σχολική χρονιά 2011 - 2012),
αναρτούμε την παρακάτω σύντομη και συγκλονιστική συνέντευξη (μέσω email)
με μία/έναν πρώην ναρκομανή (αρκετά ευγενική/ευγενικό και πρόθυμη/πρόθυμο, ώστε να μας την παραχωρήσει). Γνωρίζουμε, από κοντά, τη δύσκολη και θαυμαστή πορεία της/του ...
Αφορμή στάθηκαν τα θετικά, τα φωτεινά της/του σχόλια, για την θετική επίδραση που είχε πάνω της/του η στάση αποδοχής και ενσυναισθητικότητας από έναν καθηγητή στο σχολείο της/του ...

Το 3ο τεύχος της Σχολικής μας εφημερίδας (αν μπορέσουμε να το εκδώσουμε μέσα σε όλες αυτές τις οικονομικές και ψυχολογικές κατακρημνίσεις), όπως όλα δείχνουν, μάλλον θα άπτεται σε ένα μεγάλο ποσοστό του δύσβατου θέματος των ναρκωτικών ...

Αρχίζουμε ... η επικοινωνία μας είχε ως εξής:


Πρέπει να σου πω εξαρχής πως ασφαλώς δεν θα αναφέρεται πουθενά κανένα όνομα, ή καμιά υπόνοια για το ποιος/ποια είσαι ή για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία που μπορεί να έχει σχέση με σένα. Με απασχόλησε πολύ το αν θα πρέπει να σου κάνω ερωτήσεις σχετικές με τα ναρκωτικά, την απεξάρτησή σου, κλπ, ή αν θα πρέπει μονάχα να επικεντρωθώ στις ερωτήσεις που έχουν σχέση με το σχολείο.
Αν τις θεωρείς «σκληρές», ή άτσαλες, σε παρακαλώ να τις αγνοήσεις και να απαντήσεις μονάχα σε αυτές που θέλεις  ή στο κάτω κάτω να θέσεις εσύ τις δικές σου ερωτήσεις.

Ξέρεις πως ο λόγος που σου ζητάω αυτή τη συνέντευξη για τη σχολική μας εφημερίδα (έστω και εξ’ αποστάσεως)
στάθηκε το γεγονός, ότι κάποια στιγμή αναφέρθηκες στο σχολείο σου.
Ένας καθηγητής,
δείχνοντας προς εσένα κατανόηση,
ακούγοντάς σε με αποδοχή και χωρίς όρους,
καθόρισε μέσα στη μνήμη σου ένα πολύ φωτεινό σημείο.
Είναι έτσι;

Η εμπειρία σου αυτή, αυτή σου η αναφορά, είναι για μένα πολύ σημαντική
και φαντάζομαι πως θα έχει πολύ ενδιαφέρον και για τους αναγνώστες.
Και είναι πολύ σημαντική η αναφορά σου, τα σχόλιά σου, η άποψή σου,
για τον εξής λόγο:
αν σκεφτώ όλη αυτή την τραυματική κατάσταση
των παιδικών και των εφηβικών σου χρόνων,
την ανάγκη σου για αγάπη στην οικογένεια, για αναγνώριση …
την πάλη σου να ξεφύγεις,
την παγίδα των ναρκωτικών,
την πάλη σου να ξεφύγεις και πάλι μετά, να ζήσεις, να μην πεθάνεις,
να σταθείς στα πόδια σου …

Θα ήθελα στις ερωτήσεις που σου θέτω να απαντάς μονάχα αν τις βρίσκεις ουσιαστικές ή αληθινά ενδιαφέρουσες για σένα. Θα ήθελα δηλαδή να μη διστάσεις να τις λογοκρίνεις να τις διορθώσεις, αν θεωρείς ότι δεν διατυπώνονται καλά ή ότι δεν τονίζουν αυτό που είναι  σημαντικό για σένα. Θα ήθελα να τις συμπληρώσεις.
Να συμπληρώσεις τη σκέψη μου με δικές σου σκέψεις, τις ερωτήσεις μου με τις δικές σου ερωτήσεις …

ξεκινάμε λοιπόν …

Είναι παγίδα τα ναρκωτικά; Θα συμφωνούσες μ’ αυτό;
ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΠΑΓΙΔΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. ΤΑ ΘΕΩΡΩ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΝ ΘΕΣ (ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ) ΔΙΕΞΟΔΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΒΙΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΜΠΡΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ Κ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ. ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΌ ΜΕΣΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΑΡΚΩΣΕΙ ΜΙΑ ΤΈΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΑΜΠΤΗ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. 

Ποια είναι η εμπειρία σου στους Α.Ν.; (Ανώνυμοι Ναρκομανείς)
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟΥΣ Ν.Α. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΑ  ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ.
ΚΑΤΑΡΧΗΝ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΙ Ν.Α.ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ 12 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ 12 ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΙΣΑΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ.
ΕΦΤΑΣΑ ΕΚΕΙ ΩΣ ΜΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΚ ΝΕΟΥ.
Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΜΕ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ/Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΩΣΤΕ Ν’ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΘΩ Ν’ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΠΙΣΩ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ  ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΜΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ Μ’ ΕΚΕΓΕ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΥΠΕΥΘΗΝΗ/ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΗΝΗ/ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΞΕΡΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Η΄ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ ΤΑ ΕΦΟΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΟΥΣ Ν.Α. ΔΙΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΩ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ Ν΄ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΗΣ. ΕΜΑΘΑ Ν’ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΝΑ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΕΚΤΙΜΩ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΔΙΔΕΤΑΙ ΚΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΜΟΥ. ΕΜΑΘΑ ΠΙΑ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ. ΕΜΑΘΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΕΙΕΣ,ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΩΣΑΝΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ,ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΠΗΓΑ ΣΤΟΥΣ Ν.Α. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΕΜΑΘΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΜΟΝΗ/ΜΟΝΟΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟΝ/ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΦΙΛΟ/ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ…… ΕΧΩ ΕΜΕΝΑ!
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΑΡΙΘΜΙΣΩ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΥΣ Ν.Α. ΟΜΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΙΣΜΟ…….ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΙΑ! ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ ΓΕΦΥΡΩΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ. ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΘΕΣΗ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΙΑ Ν’ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠ’ΤΟΥΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ! 

Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια για το «1ο βήμα»;  
(σ’ αυτή τη γνωστή θεραπεία απεξάρτησης των δώδεκα βημάτων …)
Θεωρείς ότι αυτό είναι και το σημαντικότερο, όπως συνήθως λέγεται; Δηλαδή πως είναι ίσως η μόνη ρεαλιστική αρχή προς την ανάρρωση, δηλ. το να παραδεχτεί κάποιος που είναι εξαρτημένος πως κυριαρχείται, πως είναι εντελώς ανίσχυρος μπροστά στην «ναρκωτική ουσία»;
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΑΠ’ΤΟΝ ΕΝΕΡΓΟ ΕΘΙΣΜΟ. Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ‘’ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ’’ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΒΗΜΑΤΩΝ. ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΝΑ  ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΙΣΧΥΡΟΤΗΤΑΣ ΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΟΥ ΕΘΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Τι θα έλεγες για τα υπόλοιπα βήματα και την επίδρασή τους πάνω σου;

Πόσο κοντά στο θάνατο είναι ένας … ναρκομανής, ένας εξαρτημένος;
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΝΑΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΗΣ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΘ΄ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ,ΤΩΡΑ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΑΜΕΣΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ!!!

Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό; Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που έχεις απεξαρτηθεί; Δηλαδή θα μπορούσε να μη σταθείς τόσο τυχερή/τυχερός;
ΧΑΧΑΧΑΧΑ…… ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΜΟΥ ΓΕΛΙΟ ΑΛΛΑ…ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ 5%  ΠΟΥ ΓΛΙΤΩΣΑΝ ΑΠ’ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ, ΕΝΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ 95 ΝΕΚΡΟΙ ΣΥΜΠΑΣΧΟΝΤΕΣ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ/ΤΥΧΕΡΟΣ ΕΧΩ ΣΤΑΘΕΙ!

Θα μπορούσες να προσδιορίσεις μια αιτία, ή πολλές αιτίες, για αυτή σου τη «στροφή» στα ναρκωτικά; Γιατί έγινες ναρκομανής; Πως συνέβη όλο αυτό;

Θα έλεγες πως τα ναρκωτικά είναι πραγματικά ύπουλα;
ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ! ΔΗΛΑΔΗ 1+1 ΚΑΝΕΙ 2…..ΕΝΝΟΩΝΤΑΣ ΠΩΣ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΚΑΤΙ. ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΥΠΟΥΛΟ ΣΤΗΝ ΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΑΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΤΙΣ ΑΦΟΜΕΙΩΣΕΙ Η’ ΑΝ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ.

Στις πιο δύσκολες, τις πιο ακραίες στιγμές, υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να βοηθήσει;
ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΜΟΥ ΝΑΙ! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΔΟΣΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΑΡΚΩΣΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΞΥΠΝΙΟ Κ ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ.

Τι είναι αυτό που έχεις την αίσθηση πως θα μπορούσε να βοηθήσει τα παιδιά που είναι εθισμένα στα ναρκωτικά;’’’’’’’ Τι είναι αυτό που θα τα προστατεύσει;’’’’’’’’
ΕΔΩ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΠΑΡΑΔΟΞΟ! ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΘΙΣΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΣΤΑΤΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Κ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ! ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ Κ ΣΤΟΥΣ Ν.Α. ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΥΛΟΓΙΑ!!! Η ΓΝΩΣΤΗ ΣΕ ΜΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ! ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ!!!

Γνωρίζω πως η σχέση σου με τους γονείς σου ήταν πολύ ταραγμένη. Θέλεις να περιγράψεις την αίσθηση που είχες στη σχέση σου με τους γονείς σου, τα συναισθήματά σου; Από την  παιδική σου ηλικία, την εφηβική και έπειτα την ενήλικη ζωή, μέχρι και σήμερα;
Πως αισθανόσουν μέσα στο σπίτι;

Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως έφηβη/έφηβο, ως μαθήτρια/μαθητή;
Πως αισθανόσουν μέσα στο σχολείο; Τι ήταν το σχολείο για σένα; Το περιβάλλον του, οι δραστηριότητες μάθησης, ο τρόπος της μάθησης μέσα σε αυτό, οι αξιολογήσεις, οι σχέσεις που αναπτύσσονται, οι σχέσεις με τους άλλους μαθητές, με τους καθηγητές; Ήταν για σένα σημαντικά όλα αυτά; Αδιάφορα; Ασήμαντα; Τετριμμένα; Μπορείς να μιλήσεις για αυτά;

Τι είναι τώρα το σχολείο για σένα; Πως βλέπεις εκ νέου το σχολείο, πχ όσον αφορά την κόρη σου;
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ’ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ! ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΛΑΥΣΑ! ΩΝΤΑΣ ΕΘΙΣΜΕΝΗ/ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΟΜΕΙΩΣΩ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ……ΜΑΘΗΣΗ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΞΕΓΝΙΑΣΙΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ…… ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΠΩΣ ΑΝΥΠΟΜΩΝΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟΥ ΠΙΑ, ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. ΞΕΡΕΙΣ…ΝΑ ΚΛΕΨΩ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ’ΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Τι ήταν το φωτεινό στη σχέση σου με τον καθηγητή που θυμάσαι; Τι ήταν το ποιοτικό, το ανθρώπινο, το λυτρωτικό στη σχέση αυτή; Γιατί ήταν σημαντική για σένα;

Θα έλεγες ότι σε βοήθησε αυτή η φωτεινή εξαίρεση; Ότι σε βοήθησε στη ζωή σου; Στάθηκε ικανή να σε βοηθήσει;

Έβρισκες στη στάση αυτού του καθηγητή κάτι που σου έλειπε; Κάτι που είχες πολύ ανάγκη; Αν η πλειονότητα των σχέσεων ήταν σαν και αυτή; Αν η πλειονότητα των εκπαιδευτικών ήταν κάπως έτσι, αν ήταν κυρίως έτσι και αν αφήναμε την ακαδημαϊκή μελέτη για το σπίτι, ή για τον καθένα προσωπικά, με τους δικούς του ρυθμούς, νομίζεις ότι αυτό θα έκανε μια … παιδαγωγική διαφορά στην καρδιά των παιδιών αλλά και των μεγάλων;

Τι λες, χωράει η εξουσία στον τρόπο που μαθαίνει κανείς;

Ξέρεις θεωρείς πως το ελληνικό δημόσιο σχολείο στερείται πηγών, πως οι «βιβλιοθήκες» του είναι άδειες; Θα συμφωνούσες μαζί μου;

Θα συμφωνούσες  πως στερείται ελευθερίας; Πως στερείται ουσιαστικής μάθησης και έμπνευσης;

Θα έλεγες πως στο βάθος βάθος της καρδιάς σου ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, υπήρχε ή υπάρχει κάποια τάση θετική;
ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΗ Η ΘΕΤΙΚΗ ΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΟΥ (ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ), ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΗ/ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΙΕΘΕΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ! ΚΙ ΟΠΩΣ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΘΕΤΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ Κ ΟΣΟΥΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΜΟΥ. ΑΠΛΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ Η ΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ ΚΑΘΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΗΣΕΙ!

Πάντοτε ήθελα να σε ρωτήσω …
Θεωρείς ότι συμπεριφερόσουν αυτοκαταστροφικά; Αντικοινωνικά;
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ Κ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ Κ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ……ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΥΠΗΡΞΕ ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ Κ ΟΔΥΝΗΡΟΤΕΡΟ! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΟΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ BACK GROUND ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΙΑ.

Θα έλεγες πως όλη αυτή η σκληρή μάχη με τον εαυτό σου και τους άλλους, έχει αφήσει πληγές και τραύματα που ακόμα είναι ανοικτά; Ότι αυτή η τάση, η πορεία προς ανάπτυξη και πραγμάτωση έχει διακοπεί, ότι πολλά ταλέντα και δεξιότητές σου έχουν μείνει στάσιμα, ώστε να νιώθεις σήμερα την έλλειψή τους; Υπάρχει μέσα σου ένα αίσθημα «μειονεξίας», απαξίωσης, συστροφής του εαυτού προς τον εαυτό; ένα «μάζεμα» της εκφραστικότητάς σου με το φόβο της μη αναγνώρισης, της μη αποδοχής;
Αν ναι, πόση ευθύνη θα απέδιδες στο σχολείο; Πόσο από αυτό το αίσθημα είναι δικό σου ή το έχεις απορροφήσει από τη στάση των άλλων (των γονέων ή, γενικά, των σημαντικών άλλων); Θέλεις να μιλήσεις γι’ αυτό ; …

Νιώθεις ποτέ πολύ έντονη μοναξιά;
ΟΧΙ ΠΙΑ!!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΠΟ ‘ΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΠΡΙΝ ΕΘΙΣΤΩ ΣΤΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ Κ ΓΥΡΕΨΩ ΑΠ’ΑΥΤΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΠΡΑΪΝΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ!

Έχεις την ανάγκη να … υπερβείς; να υπερβείς ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο; ή νιώθεις πως η απεξάρτησή σου είναι αυτή η υπέρβαση; πως δηλαδή έχεις υπερβεί ήδη ένα πολύ δύσκολο εμπόδιο;
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ! ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΤΟΣΟ ΤΡΑΝΤΑΧΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΟΝΗ ΕΛΞΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ!

Θα έλεγες πως η εμπειρία είναι η μοναδική αυθεντία;
Υπάρχει πραγματική αυθεντία πέρα από την εμπειρία;
ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ, ΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΜΟΥ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ/ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ……ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΟΣΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΑΝ ΕΧΩ ΤΙΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΜΟΥ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ!

Παριστάνεις ποτέ κάτι που δεν είσαι; πχ με το να είσαι ανειλικρινής ή λέγοντας ψέματα …
Ή, τουλάχιστον, έχεις βρεθεί ποτέ σε αυτή την ανάγκη; να συντηρείς δηλαδή ένα προσωπείο ή ένα ρόλο (πχ στη δουλειά ή σε μια σχέση);

Μπορεί ένα παιδί ή ένας ενήλικας να είναι ευτυχισμένος χωρίς πολλά χρήματα; Ποια είναι η ουσία της ευτυχίας;
ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΣΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ROGERS : ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ,ΤΗΣ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ…..

Θεωρείς πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής, αυτή η σκληρότητα των σχέσεων είναι καταστροφική;

 Πως νιώθεις για αυτή τη συνέντευξη;

Τι θα έλεγες στα παιδιά που μας διαβάζουν τώρα; (παιδιά γυμνασίου)

Τι θα έλεγες στην κόρη σου για το σχολείο και τους καθηγητές; για τη γνώση γενικότερα;

Σ’ ευχαριστώ πολύ και συγχώρεσέ με σε παρακαλώ  που με τις ερωτήσεις μου ήμουν σε κάποια σημεία κατευθυντικός.
Ξέρεις ότι θα με ενδιέφερε πολύ να καταγράψουμε ίσως κάποια στιγμή
(πχ. με ένα μαγνητοφωνάκι) τις σκέψεις σου και την αυθόρμητη έκφραση των συναισθημάτων σου μη κατευθυντικά, αν βρούμε το χρόνο.




Οι ερωτήσεις που δεν έχουν εδώ απαντηθεί σε πρώτη φάση σχολιάζονται πλέον από αυτήν/αυτόν σε μια νέα συνέντευξη που μας παραχώρησε από κοντά πια ...
Η συνέχεια των σπουδαίων λόγων του/της στο επόμενο τεύχος της εφημερίδας μας ...

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Συνέντευξη με την παιδοψυχολόγο Έλλη Κούμουλου

Παραθέτουμε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη με την παιδοψυχολόγο - ψυχοθεραπεύτρια κα Έλλη Κούμουλου, συνέντευξη την οποία δεν καταφέραμε να ... χωρέσουμε στην έντυπη μορφή του 2ου τεύχους τη σχολικής μας εφημερίδας "Εκτός Ύλης":




(βεβαίως, έχουμε τηρήσει, στις αναφορές που γίνονται, τους απαραίτητους κανόνες δεοντολογίας, κάνοντας κατάλληλες τροποποιήσεις, χωρίς να αλλοιώνουμε βέβαια το νόημα του κειμένου ...)

Η συνέντευξη που ακολουθεί πάρθηκε σε μία ώρα διαλλείματος, κατά τη διάρκεια ενός εντατικού σεμιναρίου. Το θέμα της, τι άλλο; σκέψεις για το σχολείο, για τη σχέση σχολείου και ψυχολογίας …


Η Έλλη Κούμουλου, παιδοψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια,
πολύ αγαπητή στα παιδιά, πολύ απλά και πρόθυμα μου την παραχώρησε όταν κάποια στιγμή είχα την ιδέα να της την ζητήσω …
Ελπίζω, η συζήτηση αυτή να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον …

Το κείμενο, συνειδητά, το κράτησα ακριβώς έτσι όπως ακούγεται στο μαγνητόφωνο, με τις παύσεις του, το γρήγορο ή τον αργό ρυθμό του, τις διακοπές του ενός από τον άλλο …


Ίσως να είναι λίγο δύσκολο για κάποιον αναγνώστη να παρακολουθήσει εύκολα τη ροή του λόγου ή τον ειρμό, αλλά ελπίζω πως τουλάχιστον με τον τρόπο αυτό θα πάρετε κάτι από τη ζωντάνια της συζήτησής μας …




Νίκος: Λοιπόν ξεκινάμε … αν είσαι έτοιμη …
Έλλη: Εντάξει

Νίκος: Μπορείς να μου μιλήσεις για τις σπουδές που έχεις κάνει;
Έλλη: Ναι. Λοιπόν έχω τελειώσει το Πρόγραμμα Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά έχω κάνει στην Αγγλία ένα μεταπτυχιακό στην Συμβουλευτική Ψυχολογία που ήταν αρκετά πρακτικό και δούλευα και με παιδιά και με ενήλικες. Μετά θεώρησα, αν και είχα δουλέψει ήδη για ένα διάστημα, ότι θέλω λίγο να εμβαθύνω σ’ αυτό που έχω κάνει και γι’ αυτό ξεκίνησα για να γίνω ψυχοθεραπεύτρια και έχω κάνει τη Focusing – Βιωματική Ψυχοθεραπεία


Νίκος: Άρα συνολικά δηλαδή οι σπουδές σου κρατάνε πολλά χρόνια, έτσι;
Έλλη: Πάρα πολλά χρόνια τελικά


Νίκος: Πόσα δηλαδή;
Έλλη: Γενικά; Ε, κανονικά τα πρώτα είναι τέσσερα χρόνια, αλλά εγώ το έκανα στα έξι χρόνια το Πανεπιστήμιο, γιατί περνούσα πολύ ωραία …
Νίκος: … εννοείς εδώ στην Ελλάδα …
Έλλη: … εδώ στην Ελλάδα. Μετά … - αλλά το μεταπτυχιακό μου ήταν για δύο χρόνια, οπότε μιλάμε για οκτώ χρόνια … και άλλα τέσσερα χρόνια για να τελειώσω και το κομμάτι της ψυχοθεραπείας …


Νίκος: … ναι …
Θεωρείς απαραίτητη την εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία, μετά από ένα πτυχίο Ψυχολογίας ή και μετά από ένα μεταπτυχιακό;
Έλλη: … Για μένα ήταν απαραίτητη. Καταρχήν θεωρώ ότι με ένα πτυχίο Ψυχολογίας που παίρνεις Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος κανονικά, δεν ξέρεις πώς να δουλέψεις.
Ξέρεις … έχεις κάποιες βασικές γνώσεις αλλά δεν ξέρεις πραγματικά πώς να σταθείς απέναντι σε κάποιον ο οποίος έχει κάποιο πρόβλημα και θέλει να σου μιλήσει, έτσι;
Νίκος: … ναι …
Έλλη: … Δεν έχεις ιδέα … Το μεταπτυχιακό μου ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα …
Νίκος: … στην Αγγλία εννοείς …
Έλλη: … στην Αγγλία ναι, γιατί ήταν πρακτικό, γιατί έβλεπα πελάτες, γιατί είχα την προσωπική μου θεραπεία, είχα και την εποπτεία μου για τη δουλειά μου, ήταν αρκετές οι ώρες που δούλεψα, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ ότι έμαθα κάποια πράγματα, έμαθα έναν τρόπο να δουλεύω, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα με αυτό που έμαθα τα επόμενα τέσσερα χρόνια – Εκεί έμαθα πολλά κλισέ, ενώ τώρα έμαθα πώς να δουλεύω, πώς να είμαι ο εαυτός μου όταν δουλεύω …
Νίκος: Οι προσεγγίσεις οι ψυχοθεραπευτικές που γνωρίζεις είναι δηλαδή μόνο αυτές που ανέφερες; …
Έλλη: Όχι δεν είναι μόνο αυτό –
Νίκος: – ναι –

Έλλη: – …, έχω κάνει και προσωπική θεραπεία ψυχαναλυτικής μορφής, έχω κάνει και σεμινάρια στην γνωστική – συμπεριφοριστική θεραπεία και στη συστημική, … και στην Αγγλία ήταν υποχρεωτικό να δουλεύω με δύο προσεγγίσεις, μαθαίναμε τις τέσσερις αυτές πιο πολύ, συν κάποιες ακόμα, … αλλά ήταν υποχρεωτικό να δουλεύω με δύο τρόπους, οπότε εγώ δούλευα προσωποκεντρικά με ενήλικες και δούλευα με παιδιά με ψυχοδυναμικό play therapy και η θεραπεία μου εκεί ήταν ψυχαναλυτική, οπότε νομίζω ότι έχω δει και κάποια άλλα πράγματα …
Νίκος: Θεωρείς καλό αυτόν τον πλουραλισμό στις προσεγγίσεις; αυτή την …
Έλλη: Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί αν δεν έχει … -
για μένα τουλάχιστον ήταν πάρα πολύ σημαντικό να δω τι είναι αυτές οι προσεγγίσεις, για να δω τι μου ταιριάζει εμένα, αν και πιστεύω ότι όλες οι προσεγγίσεις έχουν κάτι να δώσουν, φτάνει να είναι ο θεραπευτής καλός, και φτάνει να μην είναι εντελώς κλειστός, … είναι ο τρόπος δουλειάς του και πόσο ανοικτός είναι σαν άνθρωπος …
Νίκος: … κάνω λάθος ή το ενδιαφέρον σου είναι τα παιδιά;
Έλλη: Όχι μόνο … εμένα μ’ αρέσει να δουλεύω και με παιδιά και με ενήλικες. Ίσα ίσα αυτό είναι κάτι που με κρατάει και μου δίνει ζωντάνια και ενδιαφέρον … όταν έχεις να κάνεις με δύο διαφορετικές ηλικίες και δύο διαφορετικούς τρόπους,
… τα παιδιά …, απλά έτυχε τελικά να ασχοληθώ πιο πολύ

Νίκος: Απ’ όσο ξέρω τώρα ασχολείσαι με τα παιδιά σε σχολεία ...
Έλλη: … τα πρωινά δουλεύω σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, κάθε μέρα, έχω τη …, πηγαίνω κι εγώ στο σχολείο χμ (γέλια), για κάποιες ώρες –
Νίκος: – πόσα σχολεία; σε ένα σε περισσότερα;
Έλλη: – … πηγαίνω … - ένα λεπτό γιατί είναι , … (μετράει), ένα, δύο τρία … σε πέντε σχολεία πηγαίνω –
Νίκος: – διαφορετικές μέρες –
Έλλη: – διαφορετικές μέρες ναι
Νίκος: Και σε κάθε σχολείο μένεις …
Έλλη: … Ανάλογα με το σχολείο. Σε κάποιο σχολείο μπορώ να …
σε ένα σχολείο μένω δώδεκα ώρες την εβδομάδα
Νίκος: – τόσες πολλές; –
Έλλη: – πάρα πολλές, είναι και πολλά τα παιδιά και γιατί εκεί νιώθω ότι πραγματικά μένω κα βλέπω τι συμβαίνει και συμμετέχω πολύ και σε άλλα σχολεία –
Νίκος: – σ’ αυτό το σχολείο που μένεις τόσες πολλές ώρες είναι δημόσιο ή ιδιωτικό; -
Έλλη: – είναι ημιδημόσιο –
Νίκος: – ημιδημόσιο; -
Έλλη: – ναι –
Νίκος: Δηλαδή;
Έλλη: Δηλαδή είναι από …
είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου
Νίκος: α …
Έλλη: …
Νίκος: … και σ’ άλλα σχολεία, λοιπόν, λιγότερο …
Έλλη: και σ’ άλλα σχολεία …, σ’ ένα σχολείο… – είναι ένας ιδιοκτήτης που έχει δύο σχολεία και πηγαίνω για μία ημέρα δύο ώρες στο ένα, τη μία εβδομάδα, και μία ημέρα για δύο ώρες στο άλλο, την άλλη εβδομάδα, οπότε είναι πολύ διαφορετικό αυτό από το άλλο σχολείο που είμαι πολύ, … δώδεκα ώρες την εβδομάδα
Νίκος: οπότε προσαρμόζεις τη δουλειά σου ανάλογα
Έλλη: ανάλογα με το τι μου ζητάνε
Νίκος: ναι, οπότε στην καλή περίπτωση, που ασχολείσαι αρκετές ώρες, το πρώτο σχολείο που είπες –
Έλλη: – ναι –
Νίκος: – ... μπορείς να , προλαβαίνεις να ασχοληθείς με όλα τα παιδιά;
Έλλη: Ναι. Προλαβαίνω να έχω προσωπική επαφή με όλα τα παιδιά. Ναι …
Νίκος: – ενώ στα άλλα; -
Έλλη: ..., στα άλλα, σε κάποια σχολεία έχω μια φευγαλέα ματιά του τι συμβαίνει – έτσι κι αλλιώς ο ρόλος μου δεν είναι να ασχολούμαι μόνο με τα παιδιά, είναι να συζητάω πολύ με τις δασκάλες –
Νίκος: – ναι –
Έλλη: – για το …, για τα προβλήματα που έχουν εκείνες, για το πώς θα χειριστούν καταστάσεις μέσα στην τάξη, για προβλήματα που βλέπουν εκείνες στα παιδιά και δεν ξέρουν αν υπάρχει όντως πρόβλημα ή όχι, και να μιλάω βέβαια με τους γονείς, οπότε είναι διαφορετικοί οι ρόλοι που έχω
Νίκος: … σε προσέγγισε ο Σύλλογος Γονέων για να σου αναθέσει αυτή την εργασία ή ο …, οι διευθυντές των σχολείων; πως ακριβώς έγινε;
Έλλη: Αυτή την στιγμή τα περισσότερα σχολεία, αν εξαιρέσουμε το πρώτο που είπα ότι είναι ημιδημόσιο που δουλεύω πολλές ώρες, τα υπόλοιπα αυτή η στιγμή είναι ιδιωτικά
Νίκος: ναι
Έλλη: … κάποια στιγμή δούλευα και σε δημόσια σχολεία τα οποία ήταν επειδή ήμουν ψυχολόγος, αυτό ήταν λιγάκι γιατί ήμουν ψυχολόγος σε ένα Δήμο –
Νίκος: – ναι –
Έλλη: – και πήγαινα και στα σχολεία του Δήμου
Νίκος: Και σε πλήρωνε ο Δήμος δηλαδή
Έλλη: με πλήρωνε ο Δήμος και ήμουν ο ψυχολόγος του Δήμου, για όλες τις ηλικίες
Νίκος: – ναι –
Έλλη: – οπότε έκανα την προσπάθεια τα απογεύματα να βλέπω ενήλικες και τα πρωινά να περάσω από τα σχολεία –
Νίκος: – τους γονείς εννοείς δηλαδή –
Έλλη: – αλλά η δεκτικότητα … – … όχι δεν εννοώ γονείς, εννοώ όποιον ήθελε να μου μιλήσει –
Νίκος: – όσον αφορά το σχολείο; -
Έλλη: – όχι μόνο, μα δεν ήταν …, ήταν ο ρόλος μου, ήταν η θέση μου ψυχολόγος –
Νίκος: – του Δήμου, στο Δήμο –
Έλλη: – η ψυχολόγος του Δήμου, επομένως μπορούσε να έρθει ο οποιοσδήποτε, μπορούσαν να έρθουν οι γονείς, ή μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε που ήθελε να μιλήσει –
Νίκος: – δημότης –
Έλλη: – δημότης ναι, και τελικά δεν ήταν και μόνο δημότες που είχαν έρθει χμ (γέλια) – από γειτονικές περιοχές ανακάλυψαν ότι υπάρχει μια δωρεάν υπηρεσία και ήρθανε … για μένα δεν ήταν κριτήριο αν ήταν δημότης ή όχι, … τώρα στα σχολεία όμως τα δημόσια, είναι λίγο διαφορετικό το πόσο μπορώ εγώ να συμμετέχω, … αυτό είναι στο χέρι του κάθε διευθυντή αν θα μου επιτρέψει να μπω στο σχολείο …
Νίκος: Εγώ έχω δουλέψει σε σχολείο που είχε ψυχολόγο ο οποίος ερχόταν – σε καλή περιοχή – σε πλούσια περιοχή – Μελίσσια, Βριλήσια, Νέα Πεντέλη και όλα αυτά, όπου η ψυχολόγος ερχόταν για κάθε Τετάρτη ας πούμε για ένα δύο ώρες, για όποιο παιδί ήθελε να μιλήσει μαζί της –
Έλλη: – κάπως έτσι –

Νίκος: – σου φαίνεται επαρκές αυτό το … πλαίσιο;
Έλλη: … αν το θεωρώ επαρκές …, … θεωρώ ότι και πάλι είναι επίτευγμα, γιατί είδα ότι πολλοί διευθυντές δεν δέχονται την ύπαρξη ψυχολόγου στο σχολείο και αν δεν είναι από το Υπουργείο Παιδείας – οργανική θέση – τότε θεωρούν ότι είναι καλύτερο να μην έρθει ψυχολόγος, οπότε ναι μεν δεν είναι επαρκείς οι δύο ώρες, αλλά από το τίποτα είναι κάτι
Νίκος: … έχεις δουλέψει σε σχολεία με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας;
δηλαδή Γυμνάσιο Λύκειο …
Έλλη: Ναι έχω δουλέψει με Γυμνάσιο και με Λύκειο …
Νίκος: Ποια είναι η εμπειρία σου;
Έλλη: … είχα αρκετά καλή επικοινωνία με τα παιδιά του Λυκείου, για μένα ήταν όπως αν δούλευα με ενήλικες, ο τρόπος που ήμουνα μαζί τους
Νίκος: Δηλαδή συνάντησες πραγματικά προβλήματα; …
Έλλη: Συνάντησα προβλήματα, θεωρούσα ότι τα παιδιά αυτά ήταν πολύ ώριμα παιδιά, … μπορούσαμε να συζητήσουμε πολλά πράγματα, απλά υπήρχε και ένας περιορισμός στο χρόνο από την πλευρά του διευθυντή, το πόση ώρα μπορούσαν να λείψουν από την τάξη
Νίκος: Α το έκανες το πρωί δηλαδή …
Έλλη: Την ώρα του σχολείου … για να έρθουν να με δούνε …
Νίκος: Χμ … Ενώ σε Γυμνάσια; είχες διαφορετική εικόνα;
Έλλη: Στο Γυμνάσιο είχα μια πολύ διαφορετική εμπειρία, εκεί δεν …, … δεν μου επιτρεπόταν … να έχω προσωπική επαφή με τα παιδιά, τα παιδιά να έρθουνε, όποιο θέλει να μου μιλήσει, …, αυτό που ζήτησε ο διευθυντής ήταν να μπαίνω στις τάξεις, …
Νίκος: – να κάνεις κάτι σαν διάλεξη –
Έλλη: – και να κάνω κάτι όχι ακριβώς σαν διάλεξη … – αυτός θεωρούσε ότι μέσα σε δέκα λεπτά που ήθελε να μου δίνει σε κάθε τάξη, μια φορά την εβδομάδα –
Νίκος: – μόνο δέκα λεπτά –
Έλλη: –ναι – ότι θα μπορούσα να ξέρω τα παιδιά και τα προβλήματά τους, το οποίο εγώ θεωρώ ότι είναι ανέφικτο, απλά στην αρχή θεώρησα ότι είναι ένας τρόπος για να με εμπιστευτεί για να τον πείσω για ένα τρόπο καλύτερης συνεργασίας στο μέλλον …, αλλά νομίζω ότι δεν λειτούργησε καλά γιατί δέκα λεπτά σε μία τάξη, τα παιδιά ούτε θα σε αποδεχτούν, ούτε θα …, θα το θεωρούν σαν διάλλειμα …
Αυτή ήταν η εμπειρία μου. Ίσως λίγο περισσότερο με την Τρίτη Γυμνασίου λίγο να δούλεψε
Νίκος: – ναι -
Έλλη: – ήθελα να το κάνω και λίγο να είναι …, προσπάθησα μετά να κάνω κάτι ελκυστικό, κάτι να είναι λίγο σαν παιχνίδι …, να συζητήσουμε για στάσεις, σκέψεις και τα λοιπά, αλλά δέκα λεπτά δεν ήταν αρκετά
Νίκος: Σίγουρα δέκα λεπτά δεν ήταν –
Έλλη: – ναι –
Νίκος: – ούτε καν για να γνωριστείς με τον άλλον –
Έλλη: – ναι, ναι, ακριβώς –
Νίκος: – Έχεις συναντήσει έτσι παιδιά σε σχολεία που να ήταν … – σε Γυμνάσια και Λύκεια – που να παρουσιάζουν έντονα παραβατική συμπεριφορά;
Σου έχουν απευθυνθεί τέτοια παιδιά;
Έλλη: …
Νίκος: Οι γονείς τέτοιων παιδιών;
Έλλη: Μου έχουν απευθυνθεί, έχουν απευθυνθεί τα ίδια τα παιδιά, με έντονη παραβατική συμπεριφορά, ναι …
Νίκος: Θες να μιλήσεις λίγο περισσότερο γι’ αυτό; … το θέμα …
Έλλη: …

Νίκος: Θα μπορούσες να διακρίνεις κάποιου είδους, ας το πούμε γενεσιουργή αιτία εντός του πλαισίου του σχολείου για τέτοια συμπεριφορά ή συμπεριφορές;
Έλλη: ... δεν μπορώ να είμαι απόλυτη αν είναι το σχολείο ή η οικογένεια που φταίει, πάντως σίγουρα τα παιδιά αυτά ήταν θυμωμένα … ήταν θυμωμένα με μεγάλους, αλλά τώρα αν ήταν η οικογένεια τους , το σχολείο ή και τα δύο μαζί, αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω …
Νίκος: Η στάση σου με αυτά τα παιδιά ήταν ας πούμε μέσα στα πλαίσια της … των τρόπων ψυχοθεραπείας που έχεις σπουδάσει …
Έλλη: Ναι, ακριβώς
Νίκος: Δηλαδή να δημιουργήσεις μια σχέση με αυτά πρώτα και …
Έλλη: Η δικιά μου η στάση ήταν να ακούσω αυτά τα παιδιά πιο πολύ και απλά να δείξω ότι εγώ αποδέχομαι αυτά τα παιδιά ανεξαρτήτως των πράξεών τους –
Νίκος: – και το οποίο φαντάζομαι θέλει χρόνο για να … –
Έλλη: – θέλει χρόνο, ακριβώς
Νίκος: – όσο και πολλές φορές να … –
Έλλη: – και πολλές φορές, αλλά και πάλι υπήρχε το πρόβλημα στο πλαίσιο που δεν μου επιτρεπόταν να έχω τα παιδιά συνέχεια … – έχαναν ώρες από το μάθημά τους
Νίκος: … προβλέπεται από το Υπουργείο Παιδείας δηλαδή θέση ψυχολόγου γενικά σε σχολεία; σε Συμβουλευτικούς Σταθμούς Νέων ας πούμε; σε Συμβουλευτικά Κέντρα αλλά όχι, όχι σε κάθε σχολείο; …
Έλλη: Σε κάθε σχολείο – ναι – δεν προβλέπεται –
Νίκος: – μόνο σε Συμβουλευτικούς … –
Έλλη: – μόνο σε ιδιωτικά σχολεία υπάρχει –
Νίκος: – καλά ναι, σε Ιδιωτικά, ίσως … – ίσως έχουν κινηθεί λίγο, οι διευθυντές λίγο πιο … –
Έλλη: – παρόλα αυτά και στα ιδιωτικά σχολεία δεν μπορώ να πω πως γίνεται επαρκής δουλειά, γιατί είναι ένας ψυχολόγος συνήθως για … –
Νίκος: – για πάρα πολλά παιδιά –
Έλλη: – είτε για όλο το Γυμνάσιο, είτε για όλο το Γυμνάσιο-Λύκειο ή και μπορεί και Δημοτικό μαζί, για όλα … ,για όλο το σχολείο …
Νίκος: Έχεις προσωπική εμπειρία δηλαδή σ’ αυτό
Έλλη: Δεν έχω προσωπική εμπειρία, δεν έχω δουλέψει σε κάτι τέτοιο, αλλά έχω ακούσει πολλές φορές … ότι κάποιες θέσεις είναι έτσι (γέλιο)
Νίκος: Βλέπεις κάποια αλλαγή στο … – να, στις μέρες μας … – όσον αφορά έτσι την …, όσον αφορά το σχολικό περιβάλλον … – βλέπεις κινητοποίηση όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης … τέλος πάντων … ψυχολόγων; …
Έλλη: Όλοι λένε ότι θέλουνε ψυχολόγους στα σχολεία, οι γονείς ζητάνε ψυχολόγους, οι εκπαιδευτικοί λένε ότι θα ‘θελαν ψυχολόγους, αλλά, άμα έρθει ένας ψυχολόγος στο σχολείο, εν τέλει, δεν νομίζω ότι τον θέλουνε, γιατί θα αλλάξει κάτι από αυτό που κάνουνε …
Νίκος: – είσαι … – αντιμετωπίζεις ένα τέτοιο κλίμα δηλαδή; –
Έλλη: – το έχω ζήσει το κλίμα, ναι –
Νίκος: – από το Σύλλογο … ας πούμε Γονέων, ή; … –
Έλλη: – από … –
Νίκος: – από το Σύλλογο Καθηγητών ή –
Έλλη: – από τους καθηγητές –
Νίκος: – επιφυλακτικότητα δηλαδή –
Έλλη: – μια μεγάλη επιφυλακτικότητα –
Νίκος: – (γέλια) –
Έλλη: – με τους καθηγητές … – για μένα δεν είναι μόνο το να υπάρχει ένας ψυχολόγος που να μιλάει κάποια στιγμή με τα παιδιά, το πιο …, είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι –είναι να μπει μέσα στην τάξη για να δει και το πώς χειρίζεται και ο καθηγητής τα παιδιά –
Νίκος: – ναι –
Έλλη: – γιατί πολλές φορές έχει να … – μπορεί να βοηθήσει με κάποιον άλλο τρόπο –
Νίκος: – ναι, σαν παρατηρητής δηλαδή … –
Έλλη: – σαν παρατηρητής –
Νίκος: – της σχολικής … –
Έλλη: – χωρίς να επέμβει εκείνη τη στιγμή, αλλά για να μπορέσει να συζητήσει με τον καθηγητή και να τον βοηθήσει –
Νίκος: – ή ακόμα και με τα παιδιά μετά –
Έλλη: – εγώ θα … – τα παιδιά είναι ένα άλλο θέμα – αλλά θα έλεγα προσωπικά με τον καθηγητή, εκ των υστέρων, για να μπορέσουν να συνεννοηθούνε, για το πώς θα μπορούσε ίσως να γίνει πιο εύκολη η δουλειά του (;), να πετύχει μεγαλύτερη συνεργασία με τα παιδιά (;) …
είναι κάτι που το κάνω σε μικρές ηλικίες και βλέπω ότι πραγματικά βοηθάει
Νίκος: Δουλεύεις σε μικρές ηλικίες ακόμη και με ομάδες παιδιών;
Έλλη: ... εγώ … –
Νίκος: – με μια ολόκληρη τάξη με είκοσι παιδιά μαζί ας πούμε; –
Έλλη: Εγώ δεν δουλεύω με ομάδες παιδιών, είμαι μέσα στην τάξη αλλά πιο πολύ για να παρατηρήσω τα παιδιά και τις … – και τον τρόπο δουλειάς με τις δασκάλες –
Νίκος: – όταν δουλεύεις μαζί τους δεν δουλεύεις σε ομάδες –
Έλλη: – όταν δουλεύω, πάλι, δεν μου επιτρέπεται να δουλεύω ατομικά σε ένα ξεχωριστό χώρο, αλλά παρόλα αυτά επειδή είναι μικρά τα παιδιά και υπάρχουν ώρες που παίζουνε, οι ώρες που ζωγραφίζουνε, είναι ώρες που για μένα μπορεί να είναι πολύ δημιουργικές με τα παιδιά και να κάνω δουλειά μαζί τους … έτσι κι αλλιώς στα μικρά παιδιά δεν μπορείς να κάνεις και πάρα πολύ ώρα … είναι πολύ λίγος ο χρόνος που μπορείς … που μπορούνε να συγκεντρωθούνε σε κάτι …
Νίκος: …, αυτή η δημιουργικότητα για την οποία μίλησες μόλις τώρα έχεις … έχεις δει … πώς να το πω; … υπάρχουν έτσι … στιγμές όπου νιώθεις ότι συμβαίνει κάτι έτσι πολύ όμορφο με τα παιδιά;
Έλλη: Ναι
Νίκος: … με τα παιδιά … που εμφανίζεται κάτι έτσι … μια δημιουργικότητα …
Έλλη: Ναι. Έχω δει καταπληκτικές στιγμές με παιδιά και έχω δει και πράγματα που έχουν αλλάξει με την … με την επαφή μου με τα παιδιά …
Νίκος: – αλλάξει στα παιδιά εννοείς –
Έλλη: – έχουν αλλάξει στα παιδιά, ακόμα όχι μόνο με τη σχέση μεταξύ μας … αλλά και με πράγματα που έχω προτείνει με τις δασκάλες … έχω δει πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για τα παιδιά –
Νίκος: – το έχεις δει δηλαδή ότι … –
Έλλη: – για παράδειγμα … να σου δώσω ένα παράδειγμα … παιδί το οποίο δεν μιλούσε, γιατί φοβότανε, γιατί κάποτε το είχε δείρει η νταντά του … και στο σχολείο δεν μιλούσε για δύο χρόνια –
Νίκος: – δεν μιλούσε καθόλου; –
Έλλη: – δεν μιλούσε καθόλου … μιλούσε μόνο με τα παιδιά, αλλά δεν μιλούσε με μεγάλο … – δουλέψαμε αρκετά μαζί και καθοδήγησα αρκετά τις δασκάλες κι εκείνη τη χρονιά, μετά από λίγους μήνες, μίλησε το παιδί …


Νίκος: Θεωρείς ότι σε μια σχολική τάξη συμβαίνουν στην ψυχή των … των νεαρών μαθητών πολύ έντονα έτσι … φαινόμενα που … δεν φαίνονται, που δεν τους δίνεται η ευκαιρία να … να ακουστούν να … – όταν κάποιος κάνει μόνο Φυσική, Μαθηματικά και όλα αυτά τα μαθήματα που κάνουν – ότι υπάρχει ένα ολόκληρο … ξέρω ‘γω … πεδίο … ένα ολόκληρο πεδίο συναισθημάτων, ανησυχιών, που δεν βρίσκει καν έκφραση μέσα στο πλαίσιο του … του σχολείου, όπως το ξέρουμε όλοι μας … ξέρω ‘γω … ότι ένα σωρός ανησυχίες των νέων … ξέρω ‘γω … φόβοι … –
Έλλη: – Εγώ συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτό –
Νίκος: – ότι δεν φαίνονται καν … ότι δεν … εμφανίζονται … ότι –
Έλλη: – δεν ασχολείται κανείς μ’ αυτό το κομμάτι –
Νίκος: – δεν ασχολούνται –
Έλλη: – εκτός κι αν υπάρχουνε κάποιοι έτσι λίγοι ευαίσθητοι καθηγητές –
Νίκος: – που αφιερώνουνε χρόνο –
Έλλη: – που αφιερώνουνε χρόνο και δημιουργούνε μια ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά, ή που τα παιδιά αισθάνονται ότι μπορούν να τους προσεγγίσουνε και να τους μιλήσουνε, αλλά νομίζω ότι αυτές είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις …
Νίκος: Πως θα σου φαινότανε έτσι μια κατάσταση λίγο φανταστική ιδανική … να προβλέπεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα … – πως μπαίνουν τόσοι καθηγητές και τους διδάσκουν φυσική κλπ … – να μπαίνουνε ένας και δύο μαζί και τρείς ειδικοί ειδικευμένοι ξέρω ‘γω ψυχολόγοι και τα λοιπά, να μιλάνε με τα παιδιά … μόνο … τίποτα άλλο … χωρίς συγκεκριμένο σκοπό ή … παρά μόνο για προσωπική ανάπτυξη των παιδιών … τίποτα άλλο …
Έλλη: ... όπως είναι το σύστημα αυτή τη στιγμή … το σχολείο … –
Νίκος: – δηλαδή μία ή δύο ώρες κάθε εβδομάδα κάθε τάξη θα έχει αυτό –
Έλλη: – ναι … –
Νίκος: – ένα μάθημα περίεργο και ωραίο και ιδανικό που θα το ονομάζαμε συζήτηση … τίποτα άλλο …
Έλλη: ... έχω την εντύπωση ότι με το σημερινό σύστημα παιδείας κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει , δηλαδή αν δεν παίρνανε ένα βαθμό τα παιδιά δεν θα … θα το θεωρούσανε σαν διάλλειμα …
Νίκος: Αυτή η αξιολόγηση γενικά δεν την θεωρείς λίγο καταδικαστική … για τα παιδιά -
Έλλη: Την θεωρώ καταδικαστική ναι –
Νίκος: – ότι τους … τους … πώς να το πω … σαν να τους σκεπάζει τη δημιουργικότητά τους …
Έλλη: Έτσι νιώθω
Νίκος: Παρόλα αυτά άμα φανταστούμε αυτή την ιδανική κατάσταση, δεν θεωρείς ότι … ότι το όλο πράγμα θα πήγαινε … θα πήγαινε ένα βήμα πιο μπροστά ότι …
Έλλη: …
Νίκος: – Πως κάνουμε εμείς, πως κάνουν σε κάποιες εταιρίες οι μάνατζερ, που θέλουνε να προάγουνε τη δημιουργικότητα στη επιχείρηση, όπου γίνονται συζητήσεις, γνωριμία του προσωπικού με τους επόπτες και όλα αυτά, έτσι ώστε να υπάρχει ένα κλίμα εμπιστοσύνης …
Έλλη: – δεν πιστεύω σ’ αυτό το … στους μάνατζερ ότι δημιουργούν πραγματικά ένα σύστημα εμπιστοσύνης – … είναι νομίζω απλά … ότι απλά αυτό είναι για να φαίνονται ότι γίνεται κάτι … δεν το πιστεύω …
Νίκος: Καλά ο σκοπός δεν είναι να συζητήσουμε για τις επιχειρήσεις …
Έλλη: Ναι, εγώ πιο πολύ θα θεωρούσα … – δεν ξέρω αν θα δούλευε κάτι τέτοιο, πιθανόν και να δούλευε δεν έχω … δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ … -
Νίκος: – … ίσως –
Έλλη: – αυτό που θα έλεγα … –
Νίκος: – θα είχαμε καταστάσεις που το υπόλοιπο ωρολόγιο πρόγραμμα δεν θα ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει μετα … –
Έλλη: – α …, αυτό …, και επίσης και καθηγητές … – εγώ θεωρώ ότι θα ‘τανε καλύτερα οι καθηγητές να είναι πιο εκπαιδευμένοι γι’ αυτό το κομμάτι, … και ειδικά οι καθηγητές που περνάνε τον πιο πολύ χρόνο … να είναι ο καθηγητής που είναι υπεύθυνος για την τάξη –
Νίκος: – ναι –
Έλλη: – … αυτός να έχει τη μεγαλύτερη σχέση με τα παιδιά –
Νίκος: – ναι αλλά δεν θα ήταν καλό να ήτανε … να μη διδάσκεται … -
Έλλη: – να έχει μια έξτρα ώρα –
Νίκος: – α … σωστά -
Έλλη: – μια έξτρα ώρα … αλλά γιατί είναι ο άνθρωπος με τον οποίο … συνεργάζονται … –
Νίκος: – … αλλά γιατί να μην υπήρχε ένας ειδικός … να μη διδάσκει ας πούμε φιλολογικά μαθήματα αλλά … αλλά η μόνη του δουλειά να είναι αυτή … να σ’ ακούσει … και να σου απαντήσει … στις ανησυχίες σου … να … –
Έλλη: – … σε ομαδικό επίπεδο δεν ξέρω αν θα λειτουργούσε …
Νίκος: Γιατί; …
Έλλη: Επειδή υπάρχει και κοροϊδία από τ’ άλλα παιδιά … δεν … τα παιδιά δεν … τα παιδιά δύσκολα ανοίγονται μπροστά σε πολύ κόσμο …
Νίκος: … σωστά …
Έλλη: … μπροστά στους συμμαθητές τους συγκεκριμένα … είναι πολύ δύσκολο ν’ ανοιχτούνε … φοβούνται την κοροϊδία
Νίκος: … ίσως γι’ αυτό σκέφτηκα να είναι ταυτόχρονα δύο ή τρείς μαζί … ψυχολόγοι καθηγητές μέσα …
Έλλη: Εγώ νομίζω ότι …
Νίκος: … σαν διευκολυντές δηλαδή της …
Έλλη: … ναι … δεν νομίζω ότι μπορεί να λειτουργήσει έτσι …
Νίκος: … δηλαδή ότι η ηλικία τους είναι ακόμα μικρή, έτσι ώστε να …
Έλλη: Θεωρώ ότι … είναι … ότι τα παιδιά ανοίγονται σε έναν άνθρωπο κάποια στιγμή που δεν υπάρχουν άλλοι μπροστά … αλλά το … –
Νίκος: – υπάρχουν δηλαδή πολλών ειδών αναστολές, ας πούμε, σ’ αυτή την ηλικία –
Έλλη: – ναι … και η γνώμη των άλλων είναι πολύ σημαντικό κομμάτι σ’ αυτή την ηλικία …
Νίκος: δηλαδή θα μπορούσε κάποιο παιδί να πληγωθεί ας πούμε …
Έλλη: … ναι ναι έτσι νομίζω …
Νίκος: ναι σε άλλα μοτίβα όμως πιο … στο πλαίσιο του play therapy … πιο δομημένες συνθήκες ίσως … ίσως να λειτουργούσαν καλύτερα …
Έλλη: … σε αρκετά … πρέπει να είναι αρκετά δομημένο … δομημένος ο τρόπος …
Νίκος: … ναι και όχι αδόμητος ας πούμε …
Έλλη: … ναι, δηλαδή δεν ξέρω αν μια συζήτηση θα βοηθούσε … ένας τρόπος έκφρασης που θα μπορούσε να συνδυάσει και μέσα τέχνης, το art therapy είναι πάρα πολύ … θα βοηθούσε πολύ περισσότερο κατά τη γνώμη μου …
Νίκος: ένα πιο δομημένο μοντέλο …
Έλλη: πολύ πιο δομημένο όπου ο καθένας θα μπορεί να εκφράσει κάτι χωρίς απαραίτητα να συζητήσει γι’ αυτό … –
Νίκος: – ίσως –
Έλλη: – και να εκτεθεί μπροστά στους υπόλοιπους … μπορεί να βγάλει όμως το δικό του και αν θέλει μετά να το συζητήσει προσωπικά …
Νίκος: … οκ …
Έλλη: ή να το συζητήσει όσο θέλει μπροστά στους άλλους … (γέλια)
Νίκος: … , έχεις … θα μπορούσες να … – ξέρεις ότι το κείμενο αυτό είναι για τη σχολική εφημερίδα του Γυμνασίου – … θα μπορούσες να πεις κάποιο έτσι … να απευθύνεις ένα μήνυμα για τα παιδιά που θα ήθελαν να σπουδάσουν ξέρω ‘γω ψυχολογία στο μέλλον … είναι αρκετά αυτά φαντάζομαι … γιατί είναι της μόδας λίγο η …
Έλλη: – η ψυχολογία; … –
Νίκος: – η ψυχολογία … μια ανθρωπιστική επιστήμη με πολύ περιεχόμενο … όπως εγώ τουλάχιστον το καταλαβαίνω … – Τι θα τους έλεγες δηλαδή … σε όσους μαθητές ή μαθήτριες θα ήθελαν να σπουδάσουνε ψυχολογία … …
Έλλη: … ότι αν είναι αυτό που θέλουνε να σπουδάσουνε … –
Νίκος: – ότι αξίζει τον κόπο; ότι …; –
Έλλη: Αξίζει τον κόπο, αλλά παίρνει πολύ περισσότερα χρόνια απ’ ότι φαντάζονται οι περισσότεροι , αν θέλουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους … και ναι … αυτό νομίζω (γέλια) … δεν ξέρω … τι άλλο θα μπορούσα να πω; … και επίσης να μην το κάνουνε … –
Νίκος: – δεν το μετανιώνεις δηλαδή –
Έλλη: – εγώ δεν το μετανιώνω, αλλά κάτι, μια παγίδα που υπάρχει, είναι ότι πολλοί το κάνουνε για να λύσουν τα δικά τους προβλήματα … δεν είναι αυτό, δεν είναι να σπουδάσεις ψυχολογία για να λύσεις τα δικά σου προβλήματα … –
Νίκος: – … να το κάνουν από μια ανάγκη να βοηθήσουν τους άλλους ίσως … –
Έλλη: Ε ναι, αλλά συνήθως είναι μια ανάγκη να λύσεις τα δικά σου προβλήματα … αυτό που μπορείς να κάνεις απλά είναι θεραπεία … Αν θέλεις πραγματικά να ασχοληθείς με την ψυχολογία και ψυχοθεραπεία, είναι κάτι διαφορετικό …
Νίκος: Θα ‘λεγες ότι οι συνθήκες στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ευνοϊκές γι’ αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν; … –
Έλλη: – επαγγελματικά δεν είναι ευνοϊκές οι συνθήκες …
Νίκος: Ενώ, ας πούμε στην Αγγλία, είναι καλύτερα τα πράγματα;
Έλλη: … από πλευράς σπουδών ή επαγγελματικά … επαγγελματικής αποκατάστασης;
Νίκος: Επαγγελματικά, επαγγελματικά …
Έλλη: … θεωρώ ότι είναι λίγο καλύτερα αλλά ούτε εκεί θεωρώ ότι υπάρχουν φοβερές ευκαιρίες … Είναι σίγουρα πιο πολλές οι ευκαιρίες απ’ ότι στην Ελλάδα που τώρα έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτό το ότι οι ψυχολόγοι χρειάζονται και να παίρνονται στο σύστημα …
Νίκος: Στα Αγγλικά σχολεία υπάρχουν; … προβλέπονται έτσι θέσεις για ψυχολόγους;
Έλλη: Εγώ δεν …
Νίκος: … σε όλα τα σχολεία;
Έλλη: Όχι δεν προβλέπονται ούτε εκεί … είναι κάτι που συζητιέται πολύ, όπως και εδώ, αλλά δεν προβλέπεται … εγώ έχω δουλέψει σε σχολεία –
Νίκος: – της Αγγλίας; –
Έλλη: – ναι της Αγγλίας … –
Νίκος: – στην πρακτική σου; –
Έλλη: – αλλά … –
Νίκος: – στην πρακτική σου; –
Έλλη: – ναι ήτανε σαν πρακτική … μέσω μιας οργάνωσης … μέσω μιας οργάνωσης που είχε μπει στα σχολεία … δηλαδή δεν ήτανε κρατικός φορέας …
Νίκος: Μια πρωτοβουλία ας πούμε ιδιωτικής …
Έλλη: Ναι, ακριβώς, ακριβώς …
Νίκος: Στα Πανεπιστήμια ωστόσο; προβλέπονται έτσι …
Έλλη: Στα Πανεπιστήμια … –
Νίκος: – και στα κολλέγια φαντάζομαι … –
Έλλη: – Στα Πανεπιστήμια προβλέπονται ψυχολόγοι, αλλά που ασχολούνται κυρίως με το κομμάτι της επαγγελματικής … του επαγγελματικού προσανατολισμού και σε κάποια Πανεπιστήμια στην Αγγλία υπάρχουνε και υπηρεσίες Συμβουλευτικής … –
Νίκος: – στη δουλειά σου εσύ με …, στα σχολεία αυτά που έχεις δουλέψει …, ένα κομμάτι της δουλειάς σου έχει σχέση με το σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό ή όχι; …
Έλλη: Το δικό μου κομμάτι όχι … δεν έχει σχέση …
Νίκος: – … όχι … –
Έλλη: – … δεν έχει σχέση …
Νίκος: Θα σ’ ενδιέφερε αυτό ή όχι;
Έλλη: Όχι, δεν θα μ’ ενδιέφερε …
Νίκος: … δηλαδή καθαρά ψυχολογικό ας πούμε …
Έλλη: … ναι …
Νίκος: Ωραία …
… Λοιπόν σ’ ευχαριστώ πολύ
Έλλη: Παρακαλώ
Νίκος: Καλά πήγε νομίζω …