(Θεόφιλος)
δυο πράγματα απίστευτα ταιριαστά.
Πώς μια γυναίκα πετά και κανένα πιάτο ή περνά το πάτωμα με σφουγγάρι για να καθαρίσει τις βρωμιές του συζύγου της; Έτσι και η φύση "σφουγγαρίζει" με ένα τσουνάμι τις βρωμιές του "συζύγου" της, του ανθρώπου, και μάλιστα χωρίς καν σφουγγαρόπανο.
Ή πώς ένας άντρας ρίχνει και καμιά "ψιλή" στη γυναίκα του, αν εκείνη κάνει κάτι που δεν του αρέσει; Έτσι και ο άνθρωπος-"σύζυγος" της φύσης κόβει κανένα δέντρο, ρίχνει κάποιο σκουπίδι εδώ κι εκεί, ε, βάζει και καμιά φωτιά, τίποτα το σπουδαίο!
Η φύση ακόμα και σήμερα επιμένει να μας παρέχει τα πάντα, σαν μια μαμά που προσπαθεί με σώμα και ψυχή να βλέπει ευχαριστημένο το παιδί της, ακόμα κι όταν ξέρει ότι κάνει λάθος ή ότι αυτό καταντά εις βάρος της.
Όπως και να το κάνουμε, δεν μπορείς απ' τη μια να λες ότι καταλαβαίνεις πως δεν είναι σωστό - όχι μόνο για τη φύση, αλλά και για την υγεία σου- να πετάς κάτω σκουπίδια και από την άλλη να συνεχίζεις να το κάνεις με σταθερό ρυθμό!
Ένας άνθρωπος, απ' τη στιγμή που θα γεννηθεί ως τη στιγμή που θα πεθάνει, περιτριγυρίζεται από τη φύση, ζει από τη φύση, θάβεται στη φύση.
Έτσι γινόταν από τ' αρχαία χρόνια, έτσι γίνεται και τώρα, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.
Ο άνθρωπος δεν έπαψε ποτέ να αγαπά τη φύση κι αυτή τον άνθρωπο. Σήμερα, μάλιστα, έχουν καταλήξει να μοιάζουν σαν αντρόγυνο, που έχουν μάθει ο ένας τις συνήθειες του άλλου και δεν τους μένει τίποτε παρά μόνο να τρώγονται σαν τα σκυλιά.
Ο άνθρωπος δεν έπαψε ποτέ να αγαπά τη φύση κι αυτή τον άνθρωπο. Σήμερα, μάλιστα, έχουν καταλήξει να μοιάζουν σαν αντρόγυνο, που έχουν μάθει ο ένας τις συνήθειες του άλλου και δεν τους μένει τίποτε παρά μόνο να τρώγονται σαν τα σκυλιά.
Πώς μια γυναίκα πετά και κανένα πιάτο ή περνά το πάτωμα με σφουγγάρι για να καθαρίσει τις βρωμιές του συζύγου της; Έτσι και η φύση "σφουγγαρίζει" με ένα τσουνάμι τις βρωμιές του "συζύγου" της, του ανθρώπου, και μάλιστα χωρίς καν σφουγγαρόπανο.
Ή πώς ένας άντρας ρίχνει και καμιά "ψιλή" στη γυναίκα του, αν εκείνη κάνει κάτι που δεν του αρέσει; Έτσι και ο άνθρωπος-"σύζυγος" της φύσης κόβει κανένα δέντρο, ρίχνει κάποιο σκουπίδι εδώ κι εκεί, ε, βάζει και καμιά φωτιά, τίποτα το σπουδαίο!
Απλά απαγορεύει στη "σύζυγό του"-φύση να υπάρχει!
Πέρα όμως από το αστείο, το πρόβλημα στη σχέση ανθρώπου-φύσης είναι πως εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε να εκτιμούμε.
Πέρα όμως από το αστείο, το πρόβλημα στη σχέση ανθρώπου-φύσης είναι πως εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε να εκτιμούμε.
Και κοιτάζουμε μόνο πώς θα περνάμε τώρα καλά, ενώ το μετά το αφήνουμε. Όσο κι αν ο άνθρωπος λέει ότι αντιλαμβάνεται τις καταστροφές που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας του, απλά κοροϊδεύει τον εαυτό του.
Εμείς οι άνθρωποι σαν είδος είμαστε υποκριτές και μονοφαγάδες.
Η φύση ακόμα και σήμερα επιμένει να μας παρέχει τα πάντα, σαν μια μαμά που προσπαθεί με σώμα και ψυχή να βλέπει ευχαριστημένο το παιδί της, ακόμα κι όταν ξέρει ότι κάνει λάθος ή ότι αυτό καταντά εις βάρος της.
Όπως και να το κάνουμε, δεν μπορείς απ' τη μια να λες ότι καταλαβαίνεις πως δεν είναι σωστό - όχι μόνο για τη φύση, αλλά και για την υγεία σου- να πετάς κάτω σκουπίδια και από την άλλη να συνεχίζεις να το κάνεις με σταθερό ρυθμό!
Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς ουσιαστικά το πρόβλημα, αλλά απλά φορτώνεις άλλη μια κουταμάρα στα δήθεν προβλήματά σου, για να έχεις κάτι να πεις με την κυρα-Χριστίνα απ' το απέναντι μπαλκόνι, με τον κυρ-Τάκη, που αγόρασε ζαντολάστιχα στο συνεργείο δίπλα και με το Μαράκι, που έχει πατήσει τα ενενήντα-φεύγα και λόγω αλτσχάιμερ νομίζει πως κάθε πρωί είναι πάλι παιδούλα.
ΚΟΥΤΑΜΑΡΕΣ!
ΚΟΥΤΑΜΑΡΕΣ!
Πρέπει όλοι να ξυπνήσουμε πραγματικά και να δούμε πως η σχέση μας με τη φύση σήμερα είναι σχέση διαζυγίου!
* Το κείμενο έγραψε μαθητής του Γ1
* Το κείμενο έγραψε μαθητής του Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου