Ο Γάλλος σκηνοθέτης

                   Μάρκος Γκαστίν

μιλά για την ταινία του

«Μασσαλία μακρινή κόρη»

στους μαθητές της Γ΄  τάξης του 1^ου Γυμνασίου Μαρκοπούλου.

Η καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας, κ. Ιωάννα Μέμμου, η οποία επιμελήθηκε και οργάνωσε αυτή τη συνάντηση,  μας είπε:

·         Στο πλαίσιο του μαθήματος των Γαλλικών και σε συμβατότητα με το Α.Π.Σ  (Αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών), και το Δ.Ε.Π.Π.Σ (Διαθεματικό ενιαίο πλαίσιο προγραμμάτων σπουδών), όπου γίνεται εμπλουτισμός του σχολικού προγράμματος με τις τέχνες και τον πολιτισμό, οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου  είδαν την βραβευμένη, με Α΄ κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ (2004), ταινία του Μάρκου Γκαστίν «Μασσαλία μακρινή κόρη, ενώ δούλεψαν πάνω σ’ αυτήν με φύλλα εργασίας.

·         Στις 5 Φεβρουαρίου του 2013 είχαμε τη τιμή και τη  χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας  τον ίδιο τον γάλλο σκηνοθέτη που, ανταποκρινόμενος ευγενικά στην πρόσκλησή μας, συνομίλησε με τους μαθητές πάνω στην ταινία του, το επάγγελμά  του, αλλά και την σημασία της τέχνης στην ζωή μας.

·         Το θέμα της ταινίας είναι άνθρωποι με διττή ταυτότητα,  Γάλλοι  με ελληνική καταγωγή που ζουν στη Μασσαλία, πόλη που ιδρύθηκε το 2600 π.χ από  Φωκαείς.»

Ακολούθως,  παρατίθενται αποσπάσματα από αυτήν την σημαντική συνάντηση- συνέντευξη,

με τη επιμέλεια του μαθητή  Θανάση Μπότα (Γ΄2).

·        Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο της ταινίας ;

Τον τίτλο της ταινίας! Είναι μια ταινία δίγλωσση και εντελώς ελληνογαλλική. Σκέφτηκα πρώτα ένα τίτλο στα γαλλικά που ήταν το «Marseille,profil grec», profil grec, με την έννοια να κάνεις ένα κάπως ελληνικό πορτρέτο της Μασσαλίας.

Αυτός ο τίτλος φαινόταν ωραίος μεταφρασμένος στα ελληνικά (ελληνική Μασσαλία, ελληνική καταγωγή), αλλά δεν μου άρεσε και πολύ, επειδή στην ταινία μαζεύω ιστορίες ανθρώπων που μας διηγούνται πώς είναι να έχεις καταγωγή από μια άλλη χώρα και πώς το ζεις αυτό, όταν αυτή τη χώρα την έχεις περάσει μέσα σου σε δύο, τρεις γενιές .

Μερικοί από αυτούς θέλουν να επιχειρήσουν την επιστροφή για τους παππούδες των παππούδων που έχουν. Προσωπικά, έψαχνα ένα χαρακτήρα. Στην προετοιμασία είχα πάρει συνεντεύξεις  από πολλούς απογόνους Ελλήνων. Για μένα ήταν παραπληρωματικές και ήθελα  να τις  ενσωματώσω στην ταινία.

Μου έλειπε, όμως, μια ιστορία για να δέσει με όλα. Την ιστορία την βρήκα, είναι η ιστορία της γυναίκας που ψάχνει  τα ίχνη του πατέρα της. Και αυτή είναι μια κόρη Ελλήνων που ψάχνει τον πατέρα της και συνολικά ψάχνει  την ιστορία της καταγωγής της. Έτσι, μου άρεσε  ο τίτλος ‘’Μακρινή Κόρη’’, γιατί είναι μια κόρη μακριά από τον πατέρα της η γυναίκα αυτή, που είναι το σύμβολο της ιστορίας.

·        Αισθάνεστε περισσότερο Γάλλος ή Έλληνας ;

Αισθάνομαι εγώ! Έχω και τα δύο μέσα μου, γεννήθηκα Γάλλος από μητέρα με ελληνική καταγωγή, η μητρική μου γλώσσα είναι τα γαλλικά.

Στο σπίτι μιλούσαν γαλλικά, γιατί  ο πατέρας μου ήταν Γάλλος και μεγάλωσα στη Γαλλία, νιώθοντας ότι δεν ανήκω μόνο σε αυτή. Έτυχε κάποια στιγμή στην ζωή μου, τελειώνοντας της σπουδές μου, -σπούδασα αρχιτεκτονική- ένας αρχιτέκτονας να μου προτείνει μια  δουλειά για 3 μήνες και αυτοί οι τρείς μήνες έγιναν 33 χρόνια εργασίας!

Και, έτσι, τώρα, μένω σε αυτή τη χώρα, εδώ, στην Ελλάδα, μιλάω όλη τη μέρα όχι τόσο καλά, αλλά μιλάω την ελληνική γλώσσα, έχω παιδιά που μιλάω ελληνικά μαζί τους. Οπότε δεν αισθάνομαι ούτε εντελώς Γάλλος ούτε εντελώς Έλληνας. Η ταυτότητα του καθενός δεν ταιριάζει με την ταυτότητα που του βάζουν οι άλλοι. Είμαι σκηνοθέτης, αλλά δε με περιορίζει αυτό το πράγμα, είμαι και πολλά άλλα πράγματα μαζί.

·         Tι θα συμβουλεύατε  κάποιο νέο που θα ήθελε να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα ;

«Μάθε να ζεις χωρίς λεφτά», δηλαδή, μην περιμένεις να αποκτήσεις αυτά που θέλουν πολλοί  άνθρωποι: αυτοκίνητα, σπίτια, χρήματα… Εγώ είμαι κάποιας ηλικίας… έχω όμως τη μεγάλη πολυτέλεια να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, να κάνω το επάγγελμα που θέλω ή τα πράγματα που μου αρέσουν. Μάθε λοιπόν  «να ζεις μέσα από αυτό που διάλεξες».                      

·         Μάθατε να μιλάτε Ελληνικά  από την οικογένειά σας ή όταν ήρθατε να ζήσετε στην Ελλάδα ; 

Ήξερα μόνο κάποιες λέξεις και εκφράσεις από την μητέρα μου, παίζαμε με αυτά.

Την  Ελληνική γλώσσα την έμαθα από την αρχή. Αλλά, επειδή ήξερα γαλλικά και αγγλικά, άργησα να την μάθω. Όταν προσπαθούσα να μιλήσω ελληνικά με τους δικούς μου, εκείνοι μου απαντούσαν στα γαλλικά! Μετά από δύο χρόνια -είχα κάνει μια μελέτη για το Άγιο Όρος- πήγα στο Άγιο Όρος για  είκοσι ημέρες. Εκεί δεν μιλούσαν άλλες γλώσσες, εκτός από καμιά φορά αρχαία ελληνικά, οπότε η μοναδική λύση ήταν να μιλήσω ελληνικά. Εκεί κατάλαβα ότι ήξερα ελληνικά! Μετά από τις είκοσι ημέρες μιλούσα με όλους ελληνικά. Έτσι έμαθα τα ελληνικά!

·         Πιστεύετε πως η τέχνη μπορεί να σώσει τον άνθρωπο;

H τέχνη είναι ουσιαστική για τον άνθρωπο σε όλες τις μορφές της.

Η τέχνη δεν είναι μόνο  ζωγραφική , αρχιτεκτονική, γλυπτική κλπ,

τέχνη είναι η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του.

Ο τρόπος που κάνεις τα πράγματα αντικειμενικά, αυτό παλιά λεγόταν τέχνη.

Οι τέχνες σήμερα κάνουν τον άνθρωπο να δει πιο πέρα  από την  καθημερινότητά του, να σκεφτεί αυτό που κάνει και πώς θα το κάνει.

Πιστεύω ότι η τέχνη είναι το παν για μένα.