The Eurodragon eggs and the wine of solidarity

Once upon a time there was a very rich and hospitable country. Visitors from all over the world visited that country in order to admire its unique treasures, and left the country with presents and unforgettable souvenirs that were offered to them.

-       Oh, Gods! The people of this country are really generous!

-       Yes. Indeed! Look, how many presents have offered us!

-       I will take Democracy. What a wonderful statue!

-       This ancient column is ideal for me. I will decorate my front garden with it. Oh, no. I will take four. One is not enough.

-       What about that small statue of Athena? It stands for wisdom.

-       I think, it's marvellous. And I will take some jewellery, necklaces and earrings for my wife and daughters.

-       And don't forget choosing some of these colourful marbles for my living room. Very classy, aren't they?

-       No doubt! I love this country! It's both hospitable and ''generous''.

The years wore on and someday a very harsh winter made its appearance.

The people of that country got ill. They had headache, backache, stomachache and first of all – heart pain. They took pills in all colours. There was no improvement.

''You ought to be patient'', the king advised them, ''spring is coming very soon!''.

However, winter passed and the symptoms got worse. Some people left the country looking for spring somewhere else.

A very moody and cloudy day, the king-despaired as he was-decided to visit himself the great wizard's workroom, who was famous for his know-how.

       -One magic tranquilizer -no matter how much it costs'' the king begged. ''I have to protect my

        people.

      - I have the formula, the great wizard answered in certainty. The only thing I'm going to need is

       the Eurodragon eggs.

      - The eggs of the monster? asked the king in great confusion. But in what way are we going to

        get them? he dared to ask.

-       Let him eat seven boys and seven girls, the best ones, the great wizard answered coldly.

The king, troubled and  confused, hesitated for a moment but finally accepted the exchange. The following day, he ordered his servants to sacrifice a group of seven boys and seven girls – the best ones- for receiving just a small dose of the magic tranquilizer.

All the same the tranquilizer was not sufficient and the following year the great wizard still demanded the Eurodragon eggs.

Then, one day, the king's son, a handsome and brave man, decided to confront the Eurodragon. Without losing any time, he took the way to the labyrinth where the terrible monster lived.

At the entrance, the young prince met the pretty daughter of the guard. The two young people came face -to-face and fell in love at first sight.

The beautiful girl wanted to help the prince and offered him a present:

-       Here it is the sword of your ancestors, she told him. It's too heavy to raise it. It carries all the values of your past. If you manage to raise it, you'll be able to defeat the Eurodragon.

The young prince, right away, raised the sword and determined to face the monster entered the labyrith. The fight lasted for hours. It was outrageous. But the young man, worthy of his past, handled with great ability all the values of his ancestral sword and the Eurodragon was finally defeated.

After that, he went to the great wizard's house and forced him to change the formula of the magic tranquilizer:

-       Put wine of solidarity into your kettle! It gives a splendid odour, totally human!

Since then, the people of that beautiful country expect that they will be cured from all evils.

Our narration hasn't finished.

We hope that it will ''touch'' the Russian heart.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης

                   Μάρκος Γκαστίν

μιλά για την ταινία του

«Μασσαλία μακρινή κόρη»

στους μαθητές της Γ΄  τάξης του 1^ου Γυμνασίου Μαρκοπούλου.

Η καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας, κ. Ιωάννα Μέμμου, η οποία επιμελήθηκε και οργάνωσε αυτή τη συνάντηση,  μας είπε:

·         Στο πλαίσιο του μαθήματος των Γαλλικών και σε συμβατότητα με το Α.Π.Σ  (Αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών), και το Δ.Ε.Π.Π.Σ (Διαθεματικό ενιαίο πλαίσιο προγραμμάτων σπουδών), όπου γίνεται εμπλουτισμός του σχολικού προγράμματος με τις τέχνες και τον πολιτισμό, οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου  είδαν την βραβευμένη, με Α΄ κρατικό Βραβείο Ντοκιμαντέρ (2004), ταινία του Μάρκου Γκαστίν «Μασσαλία μακρινή κόρη, ενώ δούλεψαν πάνω σ’ αυτήν με φύλλα εργασίας.

·         Στις 5 Φεβρουαρίου του 2013 είχαμε τη τιμή και τη  χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας  τον ίδιο τον γάλλο σκηνοθέτη που, ανταποκρινόμενος ευγενικά στην πρόσκλησή μας, συνομίλησε με τους μαθητές πάνω στην ταινία του, το επάγγελμά  του, αλλά και την σημασία της τέχνης στην ζωή μας.

·         Το θέμα της ταινίας είναι άνθρωποι με διττή ταυτότητα,  Γάλλοι  με ελληνική καταγωγή που ζουν στη Μασσαλία, πόλη που ιδρύθηκε το 2600 π.χ από  Φωκαείς.»

Ακολούθως,  παρατίθενται αποσπάσματα από αυτήν την σημαντική συνάντηση- συνέντευξη,

με τη επιμέλεια του μαθητή  Θανάση Μπότα (Γ΄2).

·        Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο της ταινίας ;

Τον τίτλο της ταινίας! Είναι μια ταινία δίγλωσση και εντελώς ελληνογαλλική. Σκέφτηκα πρώτα ένα τίτλο στα γαλλικά που ήταν το «Marseille,profil grec», profil grec, με την έννοια να κάνεις ένα κάπως ελληνικό πορτρέτο της Μασσαλίας.

Αυτός ο τίτλος φαινόταν ωραίος μεταφρασμένος στα ελληνικά (ελληνική Μασσαλία, ελληνική καταγωγή), αλλά δεν μου άρεσε και πολύ, επειδή στην ταινία μαζεύω ιστορίες ανθρώπων που μας διηγούνται πώς είναι να έχεις καταγωγή από μια άλλη χώρα και πώς το ζεις αυτό, όταν αυτή τη χώρα την έχεις περάσει μέσα σου σε δύο, τρεις γενιές .

Μερικοί από αυτούς θέλουν να επιχειρήσουν την επιστροφή για τους παππούδες των παππούδων που έχουν. Προσωπικά, έψαχνα ένα χαρακτήρα. Στην προετοιμασία είχα πάρει συνεντεύξεις  από πολλούς απογόνους Ελλήνων. Για μένα ήταν παραπληρωματικές και ήθελα  να τις  ενσωματώσω στην ταινία.

Μου έλειπε, όμως, μια ιστορία για να δέσει με όλα. Την ιστορία την βρήκα, είναι η ιστορία της γυναίκας που ψάχνει  τα ίχνη του πατέρα της. Και αυτή είναι μια κόρη Ελλήνων που ψάχνει τον πατέρα της και συνολικά ψάχνει  την ιστορία της καταγωγής της. Έτσι, μου άρεσε  ο τίτλος ‘’Μακρινή Κόρη’’, γιατί είναι μια κόρη μακριά από τον πατέρα της η γυναίκα αυτή, που είναι το σύμβολο της ιστορίας.

·        Αισθάνεστε περισσότερο Γάλλος ή Έλληνας ;

Αισθάνομαι εγώ! Έχω και τα δύο μέσα μου, γεννήθηκα Γάλλος από μητέρα με ελληνική καταγωγή, η μητρική μου γλώσσα είναι τα γαλλικά.

Στο σπίτι μιλούσαν γαλλικά, γιατί  ο πατέρας μου ήταν Γάλλος και μεγάλωσα στη Γαλλία, νιώθοντας ότι δεν ανήκω μόνο σε αυτή. Έτυχε κάποια στιγμή στην ζωή μου, τελειώνοντας της σπουδές μου, -σπούδασα αρχιτεκτονική- ένας αρχιτέκτονας να μου προτείνει μια  δουλειά για 3 μήνες και αυτοί οι τρείς μήνες έγιναν 33 χρόνια εργασίας!

Και, έτσι, τώρα, μένω σε αυτή τη χώρα, εδώ, στην Ελλάδα, μιλάω όλη τη μέρα όχι τόσο καλά, αλλά μιλάω την ελληνική γλώσσα, έχω παιδιά που μιλάω ελληνικά μαζί τους. Οπότε δεν αισθάνομαι ούτε εντελώς Γάλλος ούτε εντελώς Έλληνας. Η ταυτότητα του καθενός δεν ταιριάζει με την ταυτότητα που του βάζουν οι άλλοι. Είμαι σκηνοθέτης, αλλά δε με περιορίζει αυτό το πράγμα, είμαι και πολλά άλλα πράγματα μαζί.

·         Tι θα συμβουλεύατε  κάποιο νέο που θα ήθελε να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα ;

«Μάθε να ζεις χωρίς λεφτά», δηλαδή, μην περιμένεις να αποκτήσεις αυτά που θέλουν πολλοί  άνθρωποι: αυτοκίνητα, σπίτια, χρήματα… Εγώ είμαι κάποιας ηλικίας… έχω όμως τη μεγάλη πολυτέλεια να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, να κάνω το επάγγελμα που θέλω ή τα πράγματα που μου αρέσουν. Μάθε λοιπόν  «να ζεις μέσα από αυτό που διάλεξες».                      

·         Μάθατε να μιλάτε Ελληνικά  από την οικογένειά σας ή όταν ήρθατε να ζήσετε στην Ελλάδα ; 

Ήξερα μόνο κάποιες λέξεις και εκφράσεις από την μητέρα μου, παίζαμε με αυτά.

Την  Ελληνική γλώσσα την έμαθα από την αρχή. Αλλά, επειδή ήξερα γαλλικά και αγγλικά, άργησα να την μάθω. Όταν προσπαθούσα να μιλήσω ελληνικά με τους δικούς μου, εκείνοι μου απαντούσαν στα γαλλικά! Μετά από δύο χρόνια -είχα κάνει μια μελέτη για το Άγιο Όρος- πήγα στο Άγιο Όρος για  είκοσι ημέρες. Εκεί δεν μιλούσαν άλλες γλώσσες, εκτός από καμιά φορά αρχαία ελληνικά, οπότε η μοναδική λύση ήταν να μιλήσω ελληνικά. Εκεί κατάλαβα ότι ήξερα ελληνικά! Μετά από τις είκοσι ημέρες μιλούσα με όλους ελληνικά. Έτσι έμαθα τα ελληνικά!

·         Πιστεύετε πως η τέχνη μπορεί να σώσει τον άνθρωπο;

H τέχνη είναι ουσιαστική για τον άνθρωπο σε όλες τις μορφές της.

Η τέχνη δεν είναι μόνο  ζωγραφική , αρχιτεκτονική, γλυπτική κλπ,

τέχνη είναι η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του.

Ο τρόπος που κάνεις τα πράγματα αντικειμενικά, αυτό παλιά λεγόταν τέχνη.

Οι τέχνες σήμερα κάνουν τον άνθρωπο να δει πιο πέρα  από την  καθημερινότητά του, να σκεφτεί αυτό που κάνει και πώς θα το κάνει.

Πιστεύω ότι η τέχνη είναι το παν για μένα.

                                                             

 

      

"Ο Καλύτερος Μύθος"

"The Best Legend"

Το Βραβείο Καλύτερου Μύθου (Best Legend nomination) κέρδισαν το 1ο Γυμνάσιο Μαρκοπούλου, σε συνεργασία με το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα στο  Διεθνή Διαγωνισμό θεατρικού έργου στην αγγλική γλώσσα με τίτλο "International Festival of the English Language Plays - Fairy Island 2013".

Στο διαγωνισμό, ο οποίος λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια στην Αγία Πετρούπολη,  συμμετέχουν σχολεία από χώρες- μέλη της UNESCO,  με δραματοποίηση ενός μύθου ή ενός μέρους του.

Οι μαθητές του Α2 του 1ου Γυμνασίου Μαρκοπούλου συνέθεσαν μια ιστορία με τίτλο «Τα αυγά του Ευρώταυρου και το κρασί της αλληλεγγύης» αρχικά στη γαλλική γλώσσα, εμπνεόμενοι από το μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου, προκειμένου να συμμετάσχουν στο Διαγωνισμό Γαλλοφωνίας 2013.. Στη συνέχεια, η ιστορία αποδόθηκε στα αγγλικά, με την επιμέλεια της καθηγήτριας Αγγλικής γλώσσας του 1ου Γυμνασίου Μαρκοπούλου, κ. Στ. Δέδε , με τίτλο «The Eurodragon eggs and the wine of solidarity» και σκηνοθετήθηκε σε ένα δρώμενο από τον σκηνοθέτη Χρ. Καρακάση, καθηγητή του Καλλιτεχνικού σχολείου Γέρακα. Συντονιστές του project ήταν η κ. Ζ. Πλαταρά, καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας του 1ο Γυμνασίου Μαρκοπούλου και η κ. Τρ. Φυντανίδου, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής του Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα. 

Ευχαριστούμε τους μαθητές και τους καθηγητές που δημιούργησαν κάτι τόσο όμορφο, προσφέροντας μια νότα αισιοδοξίας σε όλους μας!